“ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΥΘΥΝΟΝΤΑΙ ΠΟΥ Ο ΠΟΛΕΜΟΣ ΜΕ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΣΟ ΜΑΚΡΟΧΡΟΝΙΟΣ, ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΑΝΑ ΚΑΙΡΟΥΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ ΕΙΡΗΝΗ”
Στις 6/12/08 οι αστυνομικοί Κορκονέας και Σαραλιώτης δολοφονούν τον αναρχικό Αλέξη Γρηγορόπουλο στην οδό Μεσολογγίου στα Εξάρχεια, προσθέτωντας ένα ακόμα “μεμονομένο περιστατικό” στην μακριά λίστα των δολοφονηθέντων από το κράτος. Ακολουθούν μαζικές συγκρούσεις που μετατρέπονται σε κοινωνική εξέγερση τις επόμενες μέρες , αφήνοντας καμμένη γή την χριστουγεννιάτικη στολισμένη Αθήνα καθώς και τις υπόλοιπες πόλεις της χώρας.
Ως Αναρχικοί δεν αντιλαμβανόμαστε τις κρατικές δολοφονίες ως μεμονωμένες, ούτε και προφανώς τις προβάλλουμε για να θυματοποιήσουμε εμάς και τους νεκρούς μας. Η εξουσία του κράτους και του κεφαλαίου επεκτείνεται πάνω στην ανθρώπινη ζωή, και όσο υπάρχει καπιταλισμός και εξουσία οι δολοφονίες θα παραμένουν ένα όπλο στα χέρια του εχθρού. Έτσι, δεν μιλάμε για το “καημένο” το παιδί ή για τον “κακό”, δολοφόνο μπάτσο, όπως προβάλλει η κυρίαρχη αφήγηση του συστήματος αλλά και μεγάλων κομματιών του ευρύτερου κινήματος. Η αφήγηση αυτή σκοπό έχει και είχε πάντα τον μινιμαλισμό και την εκτόνωση της οργής πάνω στο πρόσωπο του κρατικού εκτελεστή, ξεχνώντας σκόπιμα τις χιλιάδες άλλες εκτελέσεις που συμβαίνουν καθημερινά. Εργατικά ατυχήματα, χιλιάδες αυτοκτονίες λόγω ανέχειας, δολοφονιές μεταναστών από μπάτσους και φασίστες. Συνθέτοντας τα, ακόμα και ο πιο ανίδεος καταλαβαίνει πως οι δολοφονίες ήταν, είναι και θα είναι πάντα στο σχεδιασμό του συστήματος, καθώς, όπως προαναφέρθηκε, η εξουσία πάνω στην σωματική ακαιρεότητα των υπηκόων του είναι ένα από τα ισχυρότερα μέσα δημιουργίας φόβου. Και ο φόβος φυλάει τα έρμα.
Ένα σύστημα το οποίο ειναι κυρίαρχο, πέρα από την δυναμική να εξουσιάζει την σωματική και ψυχολογική ακεραιότητα των καταπιεσμένων, έχει και την δύναμη να φυλακίζει και τους αντιπάλους του. Συστήματα ασφάλειας στις καταπιεστικά δομημένες μητροπόλεις, φυλακές υψίστης-και μη-ασφαλείας, παρακολούθηση της ιδιώτικης και κοινωνικής ζωής και εν τέλει απόλυτος έλεγχος των μαζών ώστε η καπιταλιστική παραγωγη να συνεχίζεται απρόσκοπτα και να αυξάνεται. Αναπτύσσοντας επίσης τη μέθοδο των “προληπτικων” συλλήψεων, έχει την ικανότητα να φυλακίζει όσους, ακόμα και θεωρητικά, τάσσονται εναντίον του, μην έχοντας υποπέσει σε κάποιο παράπτωμα το οποίο το ίδιο το σύστημα έχει ορίσει. Η γραμμή λοιπόν που οι ίδιοι οι εξουσιαστές έχουν ορίσει ανάμεσα σε αυτούς και τους αγωνιζόμενους είναι παραπάνω από ξεκάθαρη.
6 Δεκεμβρίου 2016
Οι μέρες μνήμης, όπου σύντροφοι έπεσαν στον αγώνα ενάντια στο κράτος, δεν είναι για εμάς μέρες ειρηνικών στιγμών που θα θυμόμαστε με λύπη τους νεκρούς μας. Είναι μέρες που κοινωνικές μάζες κατεβαίνουν στους δρόμους με συγκρουσιακή προοπτική και διάθεση. Εκεί έρχεται το ιστορικό καθήκον των οργανωμένων αναρχικών μειοψηφιών να προωθήσουν και να γενικεύσουν τις συγκρούσεις. Έτσι και φέτος εκατοντάδες κόσμου, συγκρούστηκε με τις δυνάμεις καταστολής στα Εξάρχεια, αποθώντας επί 5 ώρες τις στρατιωτικές επιθέσεις του κράτους. Δεν αντιλαμβανόμαστε τις συγκρούσεις αυτές ως μοναδικό σκοπό ενός επαναστατικού κινήματος, αλλά ούτε και ως μία συνηθισμένη ψευτοσύγκρουση, ένα παιχνίδι ”κλεφτών και αστυνόμων” στα στενά των Εξαρχείων. Είναι σημαντικό σε μια εποχή που εκτείνεται η οικονομική επίθεση των καταπιεζόμενων στρωμάτων να απελευθερώνεται έστω και για λίγες ώρες μια περιοχή από τα χέρια του κράτους και να περνάει στα χέρια των εξεγερμένων.Οριοθετούνται έτσι φωλιές νερού στη γη του πυρός, όπου οι αγωνιζόμενες μάζες συναντιούνται, ζυμώνονται και αντεπιτήθενται. Έτσι προστατεύουμε τις γειτονιές μας, έτσι δημιουργούμε συνθήκες αντίρρησης της κυρίαρχης τάξης. Μπορεί τα τηλεπαράθυρα αλλά και μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας να ουρλιάζουν για ”άβατο”, ψευτοεπαναστάτες, παιδιά των βορείων προαστίων, αλλά όσοι αγωνίζονται εντός και εκτός Εξαρχείων ξέρουν ότι οι φυλακίσεις, τα δακρυγόνα, οι πλαστικές σφαίρες, οι βασανισμοί είναι αληθινά.
Ορύονται οι τηλεοράσεις, οι βουλευτές και όλος ο συρφετός των μνημονίων και της υποβάθμισης της ζωής μας. Ποιοί είναι αυτοί οι κουκουλοφόροι; Απαντάμε λοιπόν πως είμαστε οι άνεργοι, οι απλήρωτοι-χαμηλόμισθοι εργάτες, οι βασανισμένοι μετανάστες, οι περιθωριοποιημένοι, οι αμετανόητοι επαναστάτες, οι μαθητές που ζουν την καταπίεση του σχολικού συστήματος και έχουμε όλα τα δίκια με το μέρος μας. Εσείς όμως ποιοί σκατά είστε;
Αναγνωρίζουμε λοιπόν την παραίτηση που διακατέχει μεγάλο μέρος της κοινωνίας σε μια περίοδο που μεγάλο κομμάτι της ζει σε άθλιες συνθήκες και ένα ακόμη μεγαλύτερο είναι στα όρια της φτώχειας. Δεν αναγνωρίζομε όμως την επίθεση εναντίων των αγωνιζόμενων και την αφομοίωση των θέσεων των καταπιεστών τους. Είναι τουλάχιστον ντροπιαστικό για κάποιον που δεν έχει τα βασικά ή για τον φοιτητή που ξέρει ότι τελειώνοντας την σχολή του θα μείνει άνεργος να υιοθετεί την προπαγάνδα αυτών που τον σπρώχνουν στη φτώχεια. Δεν δεχόμαστε τα ψίχουλα που μας πετάνε, ούτε ξεχνιόμαστε με φοιτητικά πάρτυ και τριήμερα σε Αράχωβα και Bansko την εποχή που οδηγούμαστε στην ανέχεια.
Ως αναρχικοί, έχοντας κάνει από καιρό τις επιλογές μας και έχοντας δεχτεί τις συνέπειες τους θα συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την καταστροφή κράτους και κεφαλαίου.
Δύναμη και αλληλεγγύη στους 8 συλληφθέντες της 6/12/2016
Αγώνας ενάντια σε κράτος και καπιταλισμό
Συγκέντρωση-Μικροφωνική στο Πάντειο, Παρασκευή 16/12 12.00 πμ
Αντιεξουσιαστικό Στέκι Παντείου