Στις 13 Ιανουαρίου διοργανώνεται στο Πάντειο πανεπιστήμιο εκδήλωση με θέμα «Η ειρηνευτική διαδικασία στη Μέση Ανατολή, στη μετά-Αραφάτ εποχή». Μεταξύ των ομιλητών είναι πολιτικοί (Πάγκαλος, Παπαγιαννάκης, Κασσίμης, Κανέλλη), δημοσιογράφοι (Χατζηνικολάου, Παπαχελάς, Καρχιλάκη, Χαρίτος κ.α.), αξιωματούχοι του στρατού, πρέσβεις της Αιγύπτου, της Ιορδανίας και του Ισραήλ, αντιπροσωπεία της Παλαιστινιακής Αρχής, εκπρόσωπος της ρωσικής πρεσβείας και των Ηνωμένων Εθνών, καθώς και καθηγητές της σχολής. Νωρίς το πρωί, συγκεντρώνονται 50 περίπου αναρχικοί, οι οποίοι καταλαμβάνουν την είσοδο του κτιρίου όπου βρίσκεται η αίθουσα και ακυρώνουν την προγραμματισμένη εκδήλωση.
Εδώ και τέσσερα χρόνια (οπότε ξεκίνησε και η δεύτερη Ιντιφάντα), στην κατεχόμενη Παλαιστίνη η εξέγερση συνεχίζεται ενάντια στο ισραηλινό κράτος και τις δυνάμεις κατοχής του.3.543 άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους σε αυτό τον ένοπλο αγώνα. Έναν αγώνα για επιβίωση, ελευθερία και αξιοπρέπεια. Δεκάδες χιλιάδες σπίτια Παλαιστινίων έχουν ισοπεδωθεί από τις μπουλντόζες του ισραηλινού στρατού. Η ολοένα και μεγαλύτερη έλλειψη νερού και των στοιχειωδών αγαθών για την επιβίωσή τους, οι έφοδοι και οι έρευνες στα σπίτια, οι εξευτελισμοί και οι αποκλεισμοί στα σημεία ελέγχου είναι καθημερινά φαινόμενα. 7.000 Παλαιστίνιοι μαχητές βρίσκονται έγκλειστοι στα μπουντρούμια του ισραηλινού κράτους. Το Τείχος που υψώνεται περιμετρικά της Λωρίδας της Γάζας και της Δυτικής Όχθης, ισοπεδώνοντας ολόκληρα χωριά Παλαιστινίων, είναι μία πραγματικότητα.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, της καταπίεσης, της εκμετάλλευσης και της ωμής βίας που υφίστανται οι άνθρωποι σε αυτό το σημείο της γης, οι κυρίαρχοι αυτού του κόσμου έρχονται να μιλήσουν για «ειρήνη». Μία «ειρήνη» σαν αυτή που προσπαθούν να επιβάλλουν στο ιρακινό έδαφος, στο έδαφος του Αφγανιστάν, σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή, στην Τσετσενία…
Οι εκπρόσωποι του ισραηλινού κράτους και της Παλαιστινιακής Αρχής ήρθαν εδώ (με τη μεσολάβηση, βέβαια, των «ανθρωπιστών» ελλήνων πολιτικών και δημοσιογράφων) για να συζητήσουν τους όρους μίας λύσης «ειρηνικής». Το πως, δηλαδή, θα μοιράσουν καλύτερα τα λάφυρα για τους εαυτούς τους, το πώς θα δημιουργήσουν ακόμη ένα κράτος, που με το μανδύα της δημοκρατίας θα καλύπτει την ωμή βία τους.
Οι προθέσεις των κυριάρχων είναι εμφανείς. Εκεί όπου τα συμφέροντά τους είναι ζωτικά, εκεί όπου οι εξουσία τους τρίζει, οι εξεγερμένοι να κατασταλούν και η «ειρήνη» να επικρατήσει. Μία «ειρήνη» που τη ζούμε κάθε μέρα, εδώ. Με την καθημερινή εκμετάλλευση στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, με τις εκατοντάδες κάμερες πάνω απ’ τα κεφάλια μας να καταγράφουν συνομιλίες και κινήσεις, με τρομονόμους, έκτακτα στρατοδικεία, «λευκά κελιά» και καταδίκες αγωνιστών, με «τυχαίες» εκπυρσοκροτήσεις όπλων μπάτσων, με «εργατικά ατυχήματα», δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα, βασανιστήρια, ξυλοδαρμούς και εξευτελισμούς ανθρώπων (ντόπιων και μεταναστών),.
Απέναντι στις επιδιώξεις τους, τα λόγια των ίδιων των Παλαιστινίων είναι η καλύτερη παρακαταθήκη για το μέλλον: «Μας βομβαρδίζουν σπίτια, σχολεία, νεκροταφεία, ακόμη και δένδρα. Το μόνο που μας μένει είναι η αντίσταση». Και να ξέρουν πως, όταν οι άνθρωποι εξεγείρονται, όλα μπορούν να συμβούν…
Οι εκπρόσωποι του ισραηλινού κράτους και της Παλαιστινιακής Αρχής ήρθαν εδώ (με τη μεσολάβηση, βέβαια, των «ανθρωπιστών» ελλήνων πολιτικών και δημοσιογράφων) για να συζητήσουν τους όρους μίας λύσης «ειρηνικής». Το πως, δηλαδή, θα μοιράσουν καλύτερα τα λάφυρα για τους εαυτούς τους, το πώς θα δημιουργήσουν ακόμη ένα κράτος, που με το μανδύα της δημοκρατίας θα καλύπτει την ωμή βία τους.
Οι προθέσεις των κυριάρχων είναι εμφανείς. Εκεί όπου τα συμφέροντά τους είναι ζωτικά, εκεί όπου οι εξουσία τους τρίζει, οι εξεγερμένοι να κατασταλούν και η «ειρήνη» να επικρατήσει. Μία «ειρήνη» που τη ζούμε κάθε μέρα, εδώ. Με την καθημερινή εκμετάλλευση στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς, με τις εκατοντάδες κάμερες πάνω απ’ τα κεφάλια μας να καταγράφουν συνομιλίες και κινήσεις, με τρομονόμους, έκτακτα στρατοδικεία, «λευκά κελιά» και καταδίκες αγωνιστών, με «τυχαίες» εκπυρσοκροτήσεις όπλων μπάτσων, με «εργατικά ατυχήματα», δολοφονίες μεταναστών στα σύνορα, βασανιστήρια, ξυλοδαρμούς και εξευτελισμούς ανθρώπων (ντόπιων και μεταναστών),.
Απέναντι στις επιδιώξεις τους, τα λόγια των ίδιων των Παλαιστινίων είναι η καλύτερη παρακαταθήκη για το μέλλον: «Μας βομβαρδίζουν σπίτια, σχολεία, νεκροταφεία, ακόμη και δένδρα. Το μόνο που μας μένει είναι η αντίσταση». Και να ξέρουν πως, όταν οι άνθρωποι εξεγείρονται, όλα μπορούν να συμβούν…
ΠΟΛΕΜΟ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ