«Είμαστε όλοι χαλυβουργοί! Όλοι οι εργασιακοί χώροι να γίνουν χαλυβουργίες οργάνωσης και αγώνα! Η φωτιά που άναψε εδώ ν’ ανάψει σε όλα τα εργοστάσια»!
«Συνάδελφοι εργάτες, ακούστε τη φωνή των χαλυβουργών. Ο αγώνας μας είναι και δικός σας. Απεργούμε σα μια γροθιά από τις 31 0κτώβρη. Διαλέξαμε το δρόμο της τιμής και της αξιοπρέπειας. Υπερασπίζουμε το ψωμί και το μέλλον των παιδιών μας. Δε γυρνάμε για δουλειά μέσα στη φωτιά και το σίδερο για 500 ευρώ. Απαιτούμε να επιστρέψουν στη δουλειά οι απολυμένοι συνάδελφοί μας. Νικήσαμε το φόβο, τους εκβιασμούς, την απειλή της πείνας. Κατεβήκαμε σε απεργία. Είμαστε όρθιοι. Είμαστε ήδη νικητές. Οι βιομήχανοι στα γύρω εργοστάσια περίμεναν να έχουμε κουραστεί, να έχουμε πάει για δουλειά με σκυμμένο το κεφάλι. Αποδείξαμε ότι οι εργάτες έχουν αστείρευτη δύναμη. Η νίκη των χαλυβουργών θα είναι μια μεγάλη νίκη για όλη την εργατική τάξη…»
Η εργασιακή συνθήκη που προσπάθησε να περάσει το αφεντικό της Ε.Χ (Μάνεσης) δεν είναι παρά ένα μοντέλο εργασίας που εξαπλώνεται συνεχώς τα τελευταία χρόνια σε μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις με ελαστικοποίηση ωραρίου, ωρομίσθια, απλήρωτες υπερωρίες και κατάργηση ασφαλιστικών δικαιωμάτων. Όσο όμως τ’ αφεντικά δε θα βλέπουν αντιστάσεις από τα κάτω τόσο πιο γρήγορα θα ξετυλίγεται μπροστά μας ο εργασιακός μεσαίωνας, υποσχόμενος μια σωματική ύπαρξη δίχως υπόσταση και αξιοπρέπεια!
Από τις 31 Οκτώβρη 400 εργάτες της Ε.Χ έχουν κηρύξει απεργία διαρκείας καθώς απέρριψαν την απαίτηση του βιομήχανου Μάνεση για μείωση του ωραρίου από 8ωρο σε 5ωρο και μείωση μισθού στο 40%. Η τρομοκρατία όμως του αφεντικού δε σταματάει εδώ. Ο εν λόγω βιομήχανος προχώρησε σε 34 απολύσεις και απείλησε για 180 ακόμα. Οι απεργοί, που βρίσκονται στο εργοστάσιο Ασπροπύργου το οποίο περιφρουρούν με βάρδιες όλο το 24ωρο, διεκδικούν την επαναπρόσληψη των συναδέλφων τους και αρνούνται το νέο εργασιακό καθεστώς. Καταγγέλλουν τις συνθήκες εργασίας τους, μιλούν για την εντατικοποίηση της παραγωγής (αύξηση από 196.000 τόνους σε 266.000 τόνους τα τελευταία 2 χρόνια), τα συνεχή εργατικά «ατυχήματα», τα εγκαύματα που σχεδόν αποτελούν καθημερινότητα, το περσινό θάνατο του συναδέλφου τους πάνω στη δουλειά και τα αμύθητα κέρδη που αποκομίζει ο εργοδότης (227 εκατ. ευρώ ήταν ο τζίρος του 2010). Οι απεργοί, που έχουν ξεπεράσει τις 50 μέρες απεργίας, καλούν τους συναδέλφους τους στα υπόλοιπα εργοστάσια ν ‘ απεργήσουν κι αυτοί και προτάσσουν την επέκταση του αγώνα σε κάθε εργασιακό χώρο, πόλη, γειτονιά!
Οι εχθροί αντεπιτίθενται.
Το αφεντικό προχώρησε σε 16 επιπλέον απολύσεις. Τα ΜΜΕ, όπως ήταν αναμενόμενο άλλωστε, εξακολουθούν ν’ αποσιωπούν τον απεργιακό αγώνα επαληθεύοντας ακόμη μια φορά τον καθεστωτικό τους ρόλο στο πλευρό των αφεντικών. Το υπουργείο και η επιθεώρηση εργασίας τους πιέζουν να υπογράψουν συμφωνία για 5ωρο. Η πλειοψηφία της Ομοσπονδίας Μετάλλου και του Εργατικού Κέντρου Ελευσίνας τους συμβούλευσαν να υποταχθούν, τους συκοφάντησαν, προσπάθησαν να τους διαιρέσουν. Οι εργατοπατέρες συναινούν.
Όμως ο αγώνας των απεργών της Χαλυβουργίας είναι και δικός μας
Σωματεία βάσης, συνελεύσεις γειτονιάς, εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές στέκονται αλληλέγγυοι, γνωστοποιούν ευρύτερα τον αγώνα, συνεισφέρουν τρόφιμα και χρήματα για το απεργιακό ταμείο, αποδεικνύοντας πως κανένας αγωνιζόμενος δεν είναι μόνος του.
Σε περίοδο συστημικής κρίσης, όπου κράτος και κεφάλαιο επιλέγουν την ολομέτωπη επίθεση στην κοινωνία και δη στα αγωνιζόμενα κομμάτια της, εμείς επιλέγουμε την όξυνση των αγώνων με όπλα μας την αντίσταση, την αλληλεγγύη και την αξιοπρέπεια. Στηρίζουμε έμπρακτα τον αγώνα των απεργών της χαλυβουργίας και όλων όσων αντιστέκονται στην εξαθλίωση και τη φτώχεια που μας σερβίρουν ντόπια και διεθνή αφεντικά.
Όσο οι αγώνες παραμένουν μερικοί και αποσπασματικοί είναι καταδικασμένοι σε ήττα. Η αυτοοργάνωση των εργατών θα γίνει ο τάφος των αφεντικών.
*(Η παραπάνω προκήρυξη μοιράστηκε στο σταθμό του μετρό Συγγρού – Φιξ)
