Έφτασε για ακόμη μια φορά και μέσα σε κλίμα ευρύτερης αποσύνθεσης η ώρα των φοιτητικών εκλογών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Και πάλι, παράγοντες και κομματικά στελέχη της σχολής θα επιδοθούν στο αγαπημένο τους παιχνίδι της ψηφοθηρίας και της μικροπολιτικής. Επιπλέον ένα μεγάλο κομμάτι των φοιτητών θα στηρίξει έμπρακτα αυτή τη λογική της ανάθεσης και των μικροσυμφερόντων, είτε συνεισφέροντας βουβά με την ψήφο τους, είτε μετέχοντας δραστήρια σε αυτό το φαύλο πολιτικό παζάρι.
Το σκηνικό θα είναι και φέτος το ίδιο. Παρατάξεις απ’ όλα τα μήκη και πλάτη του πολιτικού φάσματος θα ντύσουν το Πάντειο στα χρώματα τους, θα τυπώσουν μπλουζάκια, κονκάρδες και καπέλα, ώστε να ανυψώσουν το ηθικό των μελών τους. Έπειτα, θα τα εξαπολύσουν στη σχολή για να μυήσουν και αυτά με τη σειρά τους, γνωστούς και φίλους, στα «δημοκρατικά ιδεώδη» των πελατειακών σχέσεων.
Το αποτέλεσμα είναι πάντα το ίδιο. Οι φοιτητοπατέρες θα διατηρήσουν το «δούναι και λαβείν» με καθηγητές και λοιπούς φορείς της σχολής για ακόμη ένα χρόνο. Παράλληλα, σε κάποιο γραφείο του Υπουργείου Παιδείας, κάποιοι εμπνευστές της κυβερνητικής πολιτικής θα τρίβουν τα χέρια τους, καθώς οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές τους θα έχουν λάβει την ψευδεπίγραφη νομιμοποίηση που χρειάζονται. Η σταθερή πορεία προς την ιδιωτικοποίηση θα επιταχυνθεί και το κράτος θα έχει το πεδίο ελεύθερο για ένα νέο κύμα «μεταρρυθμίσεων» που θα κάνουν το σχέδιο «ΑΘΗΝΑ» να ωχριά και τα αφεντικά να τρίβουν τα χέρια τους.
Δεν αρκεί λοιπόν η απλή αποδοκιμασία ενός θεσμού που διαιωνίζει στα πανεπιστήμια το ίδιο το σάπιο καθεστώς που μαστίζει την κοινωνία. Ενός θεσμού που γαλουχεί τους φοιτητές στη λογική της ανάθεσης και της αντιπροσώπευσης, στη λογική της εναπόθεσης των ζητημάτων που αφορούν τη ζωή τους στα χέρια κάποιων «ειδικών» και πολιτικών «αυθεντιών» που υπόσχονται να τα διαχειριστούν αλλά που στην πραγματικότητα επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν αυτούς τους ίδιους. Του ίδιου θεσμού που θέτει το συμφέρον μερικών εκκολαπτόμενων βουλευτών, στελεχών και καριεριστών πάνω απ’ όλα.
Σε αντίθεση όμως με τις παραδεδεγμένες πρακτικές, εμείς δεν διαμορφώνουμε τον αγώνα μας συντεχνιακά και σεσχέση με τις τελευταίες μεταρρυθμίσεις, ούτε επιδιώκουμε «πτυχία με αξία» και «παιδεία για όλους». Δεν αποσκοπούμε στη μερική καλυτέρευση της εκπαιδευτικής διαδικασίας αλλά στην ολική ρήξη με την ίδια τη θεσμική εκπαίδευση, αφού δεν βλέπουμε το πανεπιστήμιο ξέχωρα από την υπόλοιπη κοινωνία.
Το πραγματικό διακύβευμα είναι να αντιληφθεί ο μέσος φοιτητής ότι δεν έχει καμία αξία ο ίδιος ο θεσμός των εκλογών, δεν αποφέρει κανένα αποτέλεσμα καιδεν αλλάζει ουσιαστικά καμία δεδομένη κατάσταση. Γιατί μόνος δρόμος είναι η αντιεξουστιαστική, οριζόντια και αυτό-οργανωμένη συσπείρωση ενάντια στη συστηματική χειραγώγηση από κρατικούς, πανεπιστημιακούς και φοιτητικούς φορείς. Όλους αυτούς, που προσπαθούν να μας πείσουν ότι το σύστημα λειτουργεί καλά και είναι παράδεισος, προβάλλοντας την αυταπάτη ότι μπορούμε μέσα σε αυτό να είμαστε κύριοι του εαυτού μας.
Ψήφιζε… και μη ερεύνα
η προκήρυξη σε pdf εδώ και εδώ
*(Το κείμενο μοιράστηκε στο πλαίσιο τριήμερης αντιεκλογικής παρέμβασης στη σχολή που πραγματοποιήθηκε 10-11-15 Απρίλη παράλληλα με μικροφωνική, ανάρτηση πανό και κατέβασμα κομματικών αφισών)