ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΕΡΓΑΤΩΝ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΘΗΛΙΑ ΣΤΟ ΛΑΙΜΟ
ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ
Το χρονικό των γεγονότων :
8/5 – Διυλιστήρια Ασπροπύργου – ομίλου ΕΛΠΕ και μεγαλοσυμφερόντων ΛΑΤΣΗ.
Κατά τη διάρκεια εργασιών συντήρησης σε μια παλιά μονάδα , αγωγός εκρήγνυται και στη συνέχεια ξεσπάει πυρκαγιά , με αποτέλεσμα 6 εργάτες να τραυματιστούν και να μεταφερθούν με εγκαύματα σε νοσοκομεία.
31/5 – Αποδεικνύεται ότι 4 από τους 6 συνολικά εργάτες είχαν τραυματιστεί θανάσιμα και έχουν ήδη υποκύψει στα τραύματα τους.
Την ήμερα της έκρηξης ΔΕΝ χτυπάει ο συναγερμός της πυρκαγιάς και ΔΕΝ υπάρχει σαφές σχέδιο ασφαλούς εξόδου των εργαζομένων από τις εγκαταστάσεις. Οι εργάτες στοιβάζονται εγκλωβισμένοι , σε ένα εσωτερικό χώρο στάθμευσης των εγκαταστάσεων , χωρίς να τους επιτρέπεται να μετακινηθούν. Όταν οι εργάτες αντιδρούν πρωτοβουλιακά και ενστικτωδώς, ανοίγοντας μια από τις εξόδους διαφυγής , με σκοπό να επιβιώσουν την πύρινη κόλαση , οι πραίτορες του ΜΕΓΑΛΟΑΦΕΝΤΙΚΟΥ ΛΑΤΣΗ ( προσωπικό φύλαξης των εγκαταστάσεων ) τους κυνηγάν με λύσσα για να τους αφαιρέσουν τις κάρτες εξόδου και να τους μπλοκάρουν.
Οι εργάτες κάνουν λόγο για καθαρή δολοφονία, αφού για αρκετή ώρα , δεν υπήρχε ξεκάθαρη εικόνα από τους υπευθύνους για το πόσοι και ποιοι ήταν οι εργάτες που εκτελούσαν τη συντήρηση στη μονάδα όπου ξέσπασε η πυρκαγιά. Επίσης, μιλούν για ελλιπή μέτρα ασφαλείας και αυτοπροστασίας.
Η εργοδοτική τρομοκρατία εξανάγκαζε τους εργάτες να δουλεύουν σα σκλάβοι, έως και 16 ώρες ημερησίως , σε ένα άκρως επικίνδυνο περιβάλλον , το οποίο στελέχωναν με φθηνό εργατικό δυναμικό και ανεκπαίδευτο προσωπικό εργολάβων με αναπόφευκτο το αποτέλεσμα θανάτου.
Η θέση μας :
Το κεφάλαιο σε αρμονία με το κράτος , δεν αρνούνται μέχρι και να τζογάρουν τη ζωή του κάθε εργαζόμενου , αν είναι να έχουν κέρδος από αυτό.
Στα κάτεργα της μισθωτής σκλαβιάς και εκμετάλλευσης , οι δολοφονίες των εργατών υποδηλώνουν τη μετουσίωση του ανθρώπινου κανιβαλισμού και της βαρβαρότητας που εκείνος φέρει.
Το ουσιαστικό πρόβλημα εντοπίζεται στις κυρίαρχες σχέσεις που διέπουν το κράτος και το κεφάλαιο.
Η εκμετάλλευση της οικονομικά κατώτερης τάξης από την οικονομική ελίτ , με σκοπό τη δημιουργία υπερκέρδους για τα αφεντικά , μέσω της εργασίας , αποτελεί τον σκληρό πυρήνα του καπιταλισμού.
Το κεφάλαιο εξαναγκάζει τις πλατιές μάζες να δουλεύουν για αυτό , εφόσον υπάρχει η σχέση της αναγκαστικής και απόλυτης εξάρτησης.
Η ιεραρχική δομή των επιχειρησιακών ομίλων και των πολυεθνικών στο επίπεδο της εργασίας , δημιουργεί ανισότητες , οι οποίες είναι υπαρκτές σε κάθε έκφανση της ζωή μας.
Οι εξαθλιωμένοι αυτού του κόσμου να συνειδητοποιήσουν , την αναγκαιότητα της άμεσης αντεπίθεσης , στα σχέδια που έχει για αυτούς προκαθορίσει η κάθε λογής εξουσία.
Το αίμα των εργατών που χάθηκε , από τον πόλεμο που έχουν κηρύξει στη τάξη μας , το κράτος και τα αφεντικά δεν ξεχνιέται.
Θα ζει και θα αναπνέει μέσα από τους αγώνες μας , που έχουν ως τελικό σκοπό την επαναστατική προοπτική.
Κάτι τέτοιο είναι εφικτό , μόνο μέσα από την καλλιέργεια της ταξικής μας συνείδησης.
Η μόνη μας λύση για πραγματική ελευθερία και ισότητα , πηγάζει μέσα από τις οριζόντιες δομές και τις αντι-ιεραρχικές συνελεύσεις , που σκοπό έχουν το ολοκληρωτικό γκρέμισμα των κοινωνιών φυλακών και εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άλλο άνθρωπο.
Πάνω στα συντρίμμια τους θα χτίσουμε τις βάσεις για μια νέα ζωή και ένα νέο κόσμο.
Για τους εξουσιαστές και λοιπούς πραίτορές τους: όσο βαθαίνουν οι ανισότητες, να γνωρίζουν ότι δεν έχουν κανένα λόγο να κοιμούνται ήσυχοι.
Ανασυγκροτούμαστε και παίρνουμε θέσεις μάχης.
ΝΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΚΑΜΙΑ ΕΞΟΥΣΙΑ ΝΑ ΑΛΩΝΙΖΕΙ
ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΗΡΥΞΑΝ ΤΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ
ΠΑΙΡΝΟΥΜΕ ΘΕΣΕΙΣ ΜΑΧΗΣ