Πόσες φορές μας ήρθε αυτό το σύνθημα στα χείλη, όλες εκείνες τις φορές που βρεθήκαμε στο δρόμο, συλλογικά, και το κάθε κομματόσκυλο έπραττε ωσάν η διαδήλωση να είναι το προσωπικό του μαντρί. Πόσες φορές μας ήρθε στο μυαλό αυτό το σύνθημα, τώρα που αποφάσισαν να εξαργυρώσουν τη συλλογική παρουσία όλων μας στο δρόμο με τα δημοψηφίσματά τους και τις κομματικές ίντριγκές τους.
Πόσες φορές…
Εκείνο το μεσημέρι της 12ης Γενάρη, μπροστά στα λουλουδάδικα, όταν οι συνδικαλιστές της ΠΟΕ-ΟΤΑ και της ΔΕΗ έσπευδαν να περιμαζέψουν τους απεργούς για να μη σταθούν μπροστά στο κοινοβούλιο και εκδηλωθεί η όποια οργή τους. Και εκείνο το απόγευμα, τώρα τελευταία, στο Σύνταγμα όπου ενώ μέσα ψηφίζονταν η «ασφαλιστική μεταρρύθμιση», τα κομματόσκυλα απ έξω οργάνωναν συναυλίες και άναβαν κεριά εκφράζοντας με τον πιο σουρεαλιστικό τρόπο τον επιθανάτιο ρόγχο των κινητοποιήσεων.
Και λίγες μέρες πριν, σαν επιστέγασμα, έρχονται οι ξεπουλημένοι εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ να υπογράψουν τη συλλογική σύμβαση εργασίας (για δύο μάλιστα χρόνια) «εξασφαλίζοντας» για τους εργαζόμενους αυξήσεις… 1 ευρώ για το 2008 και 1,5 ευρώ για το 2009 (την ίδια στιγμή που και σε σχέση με τον πληθωρισμό οι μισθοί προσαρμόζονται προς τα κάτω). Εξασφαλίζοντας την τόσο απαραίτητη για τα αφεντικά (μέσα σε αυτή τη συγκυρία) κοινωνική ειρήνη.
Και εάν σε όλα αυτά βλέπουμε και τις δικές μας αδυναμίες να χτίσουμε αυτοοργανωμένες και εχθρικές προς τις επίσημες συνδικαλιστικές ενώσεις, δομές, σίγουρα το μίσος μας για κάθε ξεπουλημένο κομματόσκυλο, για κάθε εργατοπατέρα που τα κάνει πλακάκια με τα αφεντικά δε μπορεί να μετριαστεί.
Γι αυτό το λόγο και σήμερα είμαστε εδώ. Απέναντι στο θράσος των εργατοπατέρων μετά από όλα αυτά να βγαίνουν και να μιλούν εν ονόματι των εργαζομένων, στην προεκλογική φλυαρία του κάθε κομματόσκυλου, επιλέγουμε την επίθεση και το σαμποτάζ. Ο Παναγόπουλος είναι απλά η αρχή
θα μας βρίσκεται μπροστά σας!
*(η προκήρυξη αυτή μοιράστηκε την ημέρα παρέμβασης και ακύρωσης της εκδήλωσης της ΠΑΣΠ με ομιλητή τον πρόεδρο της ΓΣΕΕ Παναγόπουλο)