(ή διαφορετικά: Ενώ ο κόσμος καίγεται κάποιοι θέλουν να κάνουν δηλώσεις, κάποιοι κάνουν πως δεν ξέρουν…)
Τη Δευτέρα 14 Δεκέμβρη πραγματοποιήθηκε κατάληψη στο κτίριο της πρυτανείας Παντείου ενάντια στις κατασταλτικές επιχειρήσεις της δημοκρατίας (εισβολές της αστυνομίας σε κοινωνικούς χώρους καθώς και σε πανεπιστήμια, τραυματισμοί διαδηλωτών, εκατοντάδες συλλήψεις, απαγόρευση συγκεντρώσεων, κλπ) ένα χρόνο μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου από ειδικούς φρουρούς στα Εξάρχεια. Πέραν όμως από τους λόγους και τους σκοπούς της κατάληψης που είχαν αναλυθεί κατά τη διάρκειά της, θα θέλαμε να σταθούμε ενδεικτικά σε κάποια περιστατικά όπως και σε κάποιες φιγούρες που ως είθισται μαζεύονται έξω από καταλήψεις πανεπιστημιακών χώρων και έχουν ως σημείο συνάντησης την ¨αγανάκτηση¨. Από τη μια λοιπόν θα αναφερθούμε στην περσόνα του φοιτητή και από την άλλη στη φιγούρα του αντιπρύτανη.
-Του φοιτητή που ενώ βλέπει τα πανώ και τα κείμενα που δείχνουν πως το κτίριο είναι κατειλημμένο και εκτός λειτουργίας προχωρά ακάθεκτος για τις κλειστές γραμματείες.
-Του φοιτητή που αν μπορούσε θα ’βαζε στους διοικητικούς υπαλλήλους το πιστόλι στον κρόταφο για να του κάνουν τις περίφημες δηλώσεις μαθημάτων του.
-Του φοιτητή που προτείνει ανώδυνες διαμαρτυρίες που δε θα θίγουν τα μικροσυμφέροντά του.
-Του φοιτητή που εν μέσω φασιστικής επιδρομής με τρεις μαχαιρωμένους φοιτητές, γκρινιάζει που δεν μπορεί να μπει στη βιβλιοθήκη. (Απρίλης 2006 στο Πάντειο)
-Του φοιτητή που μαζί με την οικογένειά του απειλεί να μαχαιρώσει για να πάρει τελετουργικά το πολυπόθητο πτυχίο του. (Μάης 2008 στην πρυτανεία ΕΚΠΑ)
-Του φοιτητή που αδημονεί με λαχτάρα να συνδράμει είτε στο δολοφονικό έργο του κράτους, επανδρώνοντας επάξια τις-περιζήτητες πλέον-θέσεις κοινωνιολόγων ψυχολόγων στην αστυνομία και στο στρατό (ελέω Χρυσοχοϊδη και ¨νέου σχεδίου αντεγκληματικής πολιτικής¨), είτε στο προπαγανδιστικό, ως καθηγητής στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση.
-Του φοιτητή που απαξιώνει ανθρώπους που είτε βρίσκονται προφυλακισμένοι (ακόμα και αν ο αγώνας τους σχετιζόταν με τα ιδιοτελή συμφέροντά του), είτε ¨απλώς¨ διώκονται (ακόμα και αν γνωρίζει πως είναι και συμφοιτητές του).
Ο γνωστός βέβαια απεργοσπάστης φοιτητής συμβαδίζει με τη μορφή του αγανακτισμένου αντιπρύτανη που με ύφος χιλίων καρδιναλίων από τη μια και Βασιλάκη Καϊλα από την άλλη, θέλει να πληρώσει τους προμηθευτές και στρέφεται κατά της κατάληψης με το πρόσχημα της μισθοδοσίας των υπαλλήλων. Του αντιπρύτανη που φτάνει στο σημείο να λέει πως η κατάληψη ευθύνεται που οι καημένοι υπάλληλοι δεν θα πάρουν το δώρο των Χριστουγέννων. Και ολ’ αυτά ενώ ο αντιπρύτανης (όπως και το υπόλοιπο ¨μόνιμο¨ προσωπικό καθώς και το περιβόητο φοιτηταριάτο) κάνει πως δεν ξέρει ενώ:
-Γνωρίζει πως υπάλληλοι στις γραμματείες είναι απλήρωτοι
-Γνωρίζει πως συμβασιούχοι καθηγητές είναι απλήρωτοι.
-Γνωρίζει για τις συνθήκες εργασίας των καθαριστών-τριών του Παντείου.
-Γνωρίζει για τη ¨μαύρη¨-ανασφάλιστη εργασία τους και τους πολλαπλούς διαχωρισμούς που τη διέπει.
-Γνωρίζει για τις απολύσεις και την επισφαλή εργασία τους.
-Γνωρίζει για τη νυχτερινή-¨αόρατη¨ εργασία τους.
-Γνωρίζει…
Αλλά είπαμε. Η αθλιότητα συνεχίζεται. Με μπόλικη συναίνεση…