Την Τρίτη 16 Φλεβάρη, οι ένοπλες ορδές της ΕΛ.ΑΣ σε στημένη ενέδρα στο Βύρωνα για τη σύλληψη υπόπτων που είχαν αφοπλίσει δύο μπάτσους στο Μαρούσι μια μέρα πριν, σκοτώνουν πισώπλατα με 9 σφαίρες τον 25χρονο Nicholas Todi, μετανάστη εργάτη καθώς γύριζε από τη δουλειά του.
“Τον φάγαμε, τον φάγαμε” θριαμβολογούν με ικανοποίηση μετά την τρομοκρατική επιχείρηση οι αστυνομικοί πάνω από το πτώμα του Nicholas που βρισκόταν για 3 ώρες στο έδαφος. “Δεν πήγε τίποτα λάθος”, “Η επιχείρηση ήταν επιτυχημένη” δηλώνουν ο αρχηγός της ΕΛ.ΑΣ και ο διευθυντής της ασφάλειας Αττικής αντίστοιχα, ρίχνοντας την ευθύνη στο θύμα(!) και παρέχοντας κάλυψη επικροτώντας τους δολοφόνους αστυνομικούς με ενθουσιασμό. ¨Όλη η αστυνομία στο δρόμο για την ασφάλεια του πολίτη¨, ¨12.000 αστυνομικοί σε θέση μάχης¨ προαναγγέλλει ο υπουργός προστασίας(!) του πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοϊδης μετά την ¨παταγώδη επιτυχία¨ στο Βύρωνα, ενθαρρύνοντας τους εντολοδόχους του για νέες δολοφονίες, για νέες βιαιοπραγίες, για νέες ¨επιτυχίες¨. Τι να πρωτοπεί κανείς…
Η Αστυνομία πήγε στο Βύρωνα για να σκοτώσει. Έστησε μία στρατιωτικού τύπου επιχείρηση στο μητροπολιτικό πεδίο, σε μία γειτονιά της Αθήνας, για να σκοτώσει. Για την τιμή της, με την αξία της. Ένας ακόμη εν ψυχρώ φόνος που παρουσιάστηκε ως παράπλευρη απώλεια ενός πολέμου και προστέθηκε σε τόσους άλλους θανάτους, σε τόσα άλλα βασανιστήρια, σε τόσους εξευτελισμούς από επιχειρήσεις μπάτσων στα σύνορα, στα τμήματα, στις γειτονιές μας. Όπως ένα χρόνο πριν στο Βύρωνα, τον Μάρτη του 2009, που χάθηκε η ζωή μιας εργαζόμενης όταν ένας δολοφόνος του πολίτη -εκτός υπηρεσίας- τράβηξε το όπλο του για να καταδιώξει έναν ληστή. Όπως στην Νίκαια πριν λίγους μήνες, όταν ο μετανάστης Μοχάμεντ Καμράν Ατίφ βρέθηκε νεκρός μετά από βασανιστήρια και ηλεκτροσόκ στο τοπικό αστυνομικό τμήμα. Όπως στα Εξάρχεια, το Δεκέμβρη του 2008, όταν ειδικοί φρουροί σκότωσαν τον 15χρονο μαθητή Aλέξανδρο Γρηγορόπουλο. Και οι δολοφονίες συνεχίζονται.
Η στρατικοποίηση συνεχίζεται στα κατεχόμενα εδάφη της μητρόπολης. Νέες εξαγγελίες αναζητούν τη συναίνεση μας για την επιβολή του φόβου και της κατάδοσης στις ζωές μας. Η αστυνομία προσπαθεί να κοινωνικοποιηθεί και να κοινωνικοποιήσει το τρομοκρατικό έργο της και ζητά σύσσωμη την ενεργή υποστήριξη μας για την πάταξη του εσωτερικού εχθρού που υποσκάπτει τα θεμέλια της. Και πλασάρει νέα μέτρα. Όπως τα νέα ένοπλα τάγματα των χιλίων δικάβαλων μοτοσικλετών που μαζί με τις πεζές περιπολίες θα αλωνίζουν εισβάλοντας στις γειτονιές μας. Όπως με το θεσμό του αστυνόμου της γειτονιάς που θα βρίσκεται συνεχώς κάτω από τα σπίτια μας, ζητώντας πληροφορίες για οτιδήποτε ¨ύποπτο¨ κινείται, καλλιεργώντας την ανασφάλεια και τη ρουφιανιά στον κοινωνικό ιστό. Όπως με την ενεργοποίηση του θεσμού των τοπικών ¨Συμβουλίων Πρόληψης της Εγκληματικότητας¨, όπου οι μπάτσοι θα συνεργάζονται -ανοιχτά πλέον- με τους δήμους και τα σχολεία για την ενσωμάτωση αντισυμβατικών συμπεριφορών και ανέλεγκτων διαθέσεων, εξασφαλίζοντας την κοινωνική ειρήνη. Σε καιρούς οικονομικής κρίσης, το δόγμα ησυχία, τάξη και ασφάλεια , το δόγμα της μηδενικής ανοχής, προσπαθεί να μας πείσει για την αναγκαιότητα της παρουσίας του. Η σιωπή είναι ο τροφοδότης του, η συνενοχή ο καταλύτης του.
Αυτή τη συνενοχική σιωπή στα εγκλήματα της δημοκρατίας, αυτή τη μυρωδιά του θανάτου που πλανιόταν πάνω από την πόλη, έσπασε η πορεία ενάντια στην κρατική καταστολή της 27ης Φλεβάρη στο Βύρωνα που πραγματοποιήθηκε από αναρχικούς-αντιεξουσιαστές ως μία ελάχιστη απάντηση στις κρατικές δολοφονίες. Η πορεία κινήθηκε στους δρόμους του Βύρωνα ενημερώνοντας τον κόσμο για τη δολοφονία του Ν.Todi καθώς και για τις κατασταλτικές μεθοδεύσεις του υπουργείου δολοφονίας του πολίτη. Κατά το τέλος της πορείας, οι διμοιρίες των ΜΑΤ, που είχαν το θράσος να τρομοκρατήσουν τους κατοίκους ακολουθώντας την πορεία και περνώντας από το σημείο που δολοφόνησαν τον Nicholas, καθώς και οι μηχανοκίνητες συμμορίες Δ, επιτίθενται στην πορεία. Διεμβολίζουν με μένος τους διαδηλωτές ξυλοκοπώντας τους, εξαπολύουν χημικό πόλεμο στη γειτονιά και καταδιώκουν την πορεία μέχρι το άλσος Παγκρατίου, πραγματοποιώντας συλλήψεις. Έντεκα από τους διαδηλωτές συλλαμβάνονται. Ένας από αυτούς, στον οποίο αποδίδονται κατηγορίες κακουργηματικού(!) χαρακτήρα, περικυκλώνεται από μία διμοιρία, ξυλοκοπείται ανηλεώς μπροστά στα μάτια των περαστικών και οδηγείται με σοβαρά τραύματα στο κεφάλι στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός. Το δόγμα της μηδενικής ανοχής εφαρμόζεται πάνω στα σώματα των διαδηλωτών. Η δημοκρατία δείχνει την πυγμή της απέναντι σε κάθε φωνή αντίστασης.
Σε μία χρονική περίοδο που νέες μεταρρυθμίσεις (ασφαλιστικό, μειώσεις μισθών, νέοι φόροι, ρατσιστικό νομοσχέδιο για μετανάστες) έρχονται να προστεθούν ως βάρος στην πλάτη των καταπιεσμένων, σε μια περίοδο όξυνσης των κοινωνικών αντιθέσεων που ίσως να ανοίγουν την προοπτική αγώνα, το κράτος προσπαθεί να καταστείλει και να ποινικοποιήσει κάθε κίνηση εναντίωσης στις προσταγές του. Και δείχνοντας τα δόντια του, ορίζει τι είναι ¨νόμιμο¨ και τι ¨παράνομο¨ επωφελούμενο και από τα δύο (οικονομικά, διανοητικά, σωματικά, σεξουαλικά). Είναι νόμιμο να σκοτώνεις εν ψυχρώ με 9 σφαίρες αλλά είναι παράνομο να διαδηλώνεις. Είναι νόμιμο να απομυζείς τους εργαζόμενους αλλά είναι παράνομο να απεργείς. Είναι νόμιμο να εξαπολύονται πογκρόμ κατά των μεταναστών αλλά είναι παράνομο να διεκδικούν οι ίδιοι ίσα ¨δικαιώματα¨ με τους ¨ιθαγενείς¨.
ΝΑ ΑΚΥΡΩΣΟΥΜΕ ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
ΝΑ ΟΞΥΝΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΜΑΣ ΑΡΝΗΣΕΙΣ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΘΕΣΤΩΣ ΠΟΥ ΜΟΝΟ ΦΟΒΟ, ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΣΗ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟ ΕΧΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΙ.
ΝΑ ΣΥΝΤΡΙΨΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ.