ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΣΧΟΛΕΣ, ΕΞΩ ΟΙ ΜΠΑΤΣΟΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ!

Αυτά τα γεγονότα δεν είναι ούτε μεμονωμένα περιστατικά, ούτε ασύνδετα μεταξύ τους.  Είναι μέρος ενός ευρύτερου μεθοδικού σχεδίου που έχει ως στόχο την οριστική επίλυση του ζητήματος του πανεπιστημιακού ασύλου με θετικό πρόσημο για τους κυρίαρχους. Οι διαθέσεις τους είχαν φανεί καιρό πριν με αποκλεισμούς των σχολών από μπάτσους το Νοέμβρη και το Δεκέμβρη με σκοπό την αποτροπή των γενικών συνελεύσεων, με την απαγόρευση αντικατασταλτικής συγκέντρωσης  στις 8 Δεκέμβρη στα Προπύλαια, με το τελεσίγραφο των πανεπιστημιακών αρχών της Νομικής για εκκένωση των κατειλημμένων  χώρων της σχολής και την πρόταση για απαγόρευση εισόδου σε εξωπανεπιστημιακούς. Δεν είναι τυχαίο ότι στην περίπτωση της Πολυτεχνειούπολης η άρση ασύλου έγινε λόγω ενός απλού πάρτυ και όχι κατά τη διάρκεια διαδικασιών πολιτικού περιεχομένου. Ο στόχος ήταν διπλός. Αφενός, να ανιχνεύσουν τα αντανακλαστικά των συγκρουσιακών κομματιών της κοινωνίας και τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης και αφετέρου, να δοκιμάσουν τον επιχειρησιακό σχεδιασμό των κατασταλτικών δυνάμεων για περιπτώσεις επέμβασης σε χώρους ασύλου. Οι πολιτικοί εμπνευστές αυτού του σχεδίου έσπευσαν να αποσπάσουν τη συναίνεση και τη συνεργασία των πρυτάνεων και αυτοί με τη σειρά τους ανταποκρίνονται θετικά. Με αυτόν τον τρόπο, εκπληρώνουν το θεσμικό τους ρόλο ως θεματοφύλακες της κρατικής εξουσίας στα Πανεπιστήμια.

Μέσα σε αυτό το κλίμα γενικευμένης καταστολής, είναι απορίας άξια η παντελής απουσία του περίφημου φοιτητικού κινήματος. Οι κατά τα άλλα αφοσιωμένοι υπερασπιστές του ασύλου αναλώνονται σε ψηφοθηρικά παιχνίδια με φόντο την οικονομική κρίση, παραβλέποντας τη σοβαρότητα της κατάστασης. Στην πρόσφατη συνέλευση του Φοιτητικού Συλλόγου Παντείου γίναμε ξανά θεατές στο ίδιο έργο. Οι φοιτητοπατέρες εναλλάσσονταν στο βήμα κατηγορώντας ο ένας τον άλλον και οι αποχαυνωμένοι ακροατές τους επιδίδονταν σε οπαδικά συνθήματα. Η ανυπαρξία πολιτικού λόγου για το άσυλο από μέρους τους δεν είναι μια απλή παράλειψη αλλά η αναπαραγωγή της συναίνεσης όλου του πολιτικού φάσματος.

Βασική επιδίωξη αυτού του κατασταλτικού σχεδίου είναι η διαφύλαξη της ακαδημαϊκής ομαλότητας μέσω της αποτροπής πολιτικών εκδηλώσεων και της διακοπής της δραστηριότητας των αυτοοργανωμένων χώρων και καταλήψεων που παράγουν λόγο και πρακτικές που έρχονται σε σύγκρουση με την εξουσία. Ακόμα προσβλέπουν στην εξάλειψη των κινηματικών διαδικασιών που σαμποτάρουν την εύρυθμη λειτουργία του πανεπιστημίου καθώς και κάθε κοινωνική δραστηριότητα που οικειοποιείται πανεπιστημιακούς χώρους χωρίς την άδεια ή τη θεσμική αναγνώριση από τις πρυτανικές αρχές. Η αντίδραση στην κατασταλτική επέλαση του κράτους στα πανεπιστήμια εξασφαλίζεται μέσω της συνεχούς δράσης και παρουσίας μας σε αυτά και όχι από νομοθετικές διατάξεις.