Στις 10 Απρίλη συλλαμβάνονται 6 άτομα από τις αρχές. Αργότερα τρεις απ΄ αυτούς αναλαμβάνουν την πολιτική ευθύνη της συμμετοχής τους στην οργάνωση. Οι επόμενες μέρες κυλούν με τα μάτια στραμμένα στους τηλεοπτικούς δέκτες. Φωτογραφίες υπόπτων, κατάλογοι στοιχείων, σκοτεινές φιγούρες, ονόματα, τοποθεσίες, ήχοι και εικόνες που συνθέτουν ένα γνώριμο σκηνικό τα τελευταία χρόνια θυμίζοντας έντονα το κυνήγι μαγισσών που ακολούθησε την εξάρθρωση της Ε.Ο. 17Ν το καλοκαίρι του 2002.
Μια κυρίαρχη αφήγηση ξεδιπλώνεται μέρα με τη μέρα παράγοντας ειδήσεις, πληροφορίες, σεναριολογία, μυστήριο και σύγχυση γύρω απ΄ την ταυτότητα των συλληφθέντων, το λόγο και την πράξη τους με τρόπο που να δικαιολογεί τη βάναυση μεταχείρισή τους απ΄τις αρχές, τη διαμονοποίησή τους, με τρόπο που να τους εγκληματοποιεί στον κοινό νου. Στις καλαμωτές των “τρομοκρατών”, τις συνθηματικές τους συνεννοήσεις, τις υπόγειες διασυνδέσεις, τις κωδικές ονομασίες, τις νυχτερινές συναντήσεις, τα αιμοδιψή τους χαμόγελα για το διαμελισμό 15χρονων αφγανών, αποτυπώνονται κάποια απ΄τα αίσχη και τις φαιδρότητες του δημοσιογραφικού οίστρου που εξυπηρετούν τη σκιαγράφηση του προφίλ του αδίστακτου τρομοκράτη σύμφωνα με τις επιθυμίες της ΕΛ.ΑΣ. Η ενημέρωσή σας γίνεται με την ευγενική χορηγεία του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη που δεν ξεχνά να φροντίζει και για την ασφάλειά σας από “εγκληματίες”, “τρομοκράτες” και άλλα λοιπά μιάσματα! Για όλα αυτά στήθηκε μια μίνι κατοχή γύρω απ΄τη Νέα Φιλαδέλφεια με βίαιες εισβολές σε σπίτια, με φωτογραφίες να περιφέρονται από πόρτα σε πόρτα τεστάροντας τις επιδόσεις των κατοίκων στη ρουφιανιά και την κατάδοση.
Παράλληλα στις οθόνες εκτυλίσσεται η τηλεοπτική δίκη και η κατασυκοφάντηση των 6 που όμως κοιτάζει μακρύτερα απ’αυτούς. Επισυμβαίνει στο πλαίσιο ενός ιδεολογικού πολέμου που στοχεύει στην πολιτική εξόντωση του αναρχικού-αντιεξουσιαστικού χώρου και στην καταδίκη της επιλογής αγώνα στη συλλογική συνείδηση, καθώς επίσης συμβάλλει στην απόσπαση της κοινωνικής συναίνεσης στις νέες πιο ολοκληρωτικές μεθόδους καταστολής των κοινωνικών αγωνιστών. Γνωστή η συνταγή. Εκεί που η ενοχοποίηση και η αιχμαλωσία συντρόφων αδυνατεί να επιτευχθεί με “κανονικά” και νόμιμα μέσα, υπεισέρχεται σε μια κατάσταση εξαίρεσης . Όπου δεν ποινικοποιούνται άμεσα οι πράξεις, ποινικοποιούνται οι κοινωνικές και συντροφικές σχέσεις των ανθρώπων. Όπου δεν ευσταθεί η ενοχή, κατασκευάζεται. Όπου δεν ενεργοποιούνται οι νομικές διαδικασίες, παρακάμπτονται. Όταν οι άρχοντες το κρίνουν, παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους.
Σε μια περίοδο συστημικής κρίσης και παρακμής, όπου παντού επικρατεί ένα διάχυτο “ποιος φταίει” για τα λεφτά που χάθηκαν, για την ανεργία, για τα οικονομικά μέτρα, για τα δεινά που έρχονται, το κράτος αφουγκραζόμενο τον κοινωνικό παλμό ακολουθεί μια στρατηγική. Η ενοχοποίηση, η ρίψη ευθυνών, η στοχοποίηση, η κατασκευή εχθρών εξυπηρετούν το στόχο του “διαίρει και βασίλευε”, καθώς ταυτόχρονα σημαίνουν την απενεχοποίηση, την απεμπόληση των ευθυνών, την αθώωση της πολιτικής και οικονομικής εξουσίας για το παιχνίδι της λεηλασίας που στήνουν επάνω μας τόσα χρόνια.
Η θριαμβολογία και η εξύμνηση της αποτελεσματικότητας των μηχανισμών τους μέσω των ΜΜΕ, μας εγκαλεί στη τάξη υπενθυμίζοντάς μας επιτακτικά την φερεγγυότητα του κρατικού μηχανισμού, αποκαθιστώντας το τσαλακωμένο του κύρος και χαρακτηρίζοντας την όποια ανταγωνιστική κοινωνική προοπτική ως ανορθολογική, τους αγωνιστές αναξιόπιστους και τον αγώνα μάταιο και αυτοκαταστροφικό.
Έτσι λοιπόν εκεί που αυτοί μιλούν για αντιτρομοκρατικές υποθέσεις και επιτυχίες, για νίκη επί των εχθρών της δημοκρατίας και της κοινωνίας, για αποσώβηση του κινδύνου, εμείς το ορίζουμε διαφορετικά. Είναι η επιχείρηση απονομιμοποίησης και καταστολής του εσωτερικού εχθρού από πλευράς των κυρίαρχων που συντελείται μέσα από το κατασκευασμένο και επιλεγμένο εννοιολογικό πλαίσιο “του πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία”, ενός πολέμου που πραγματικά και δυνητικά διεξάγεται απέναντι σ΄ όλους όσους ριζοσπαστικοποιούνται, εξεγείρονται και ενεργοποιούνται ενάντια στη συνθήκη της κρατικής-καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
Είναι στο χέρι μας να μη συναινέσουμε στις κλήσεις για εθνική συστράτευση και ενότητα απέναντι στην κρίση των αφεντικών, στην πολιτική των ίσων θυσιών στο όνομα του γενικού καλού, στον αφανισμό των ανατρεπτικών φωνών απ’τον δημοκρατικό μονόλογο, στο καθεστώς έκτακτης ανάγκης χάριν της τάξης και της ασφάλειας. Να μην αφήσουμε κανέναν/μία μόνο/η απέναντι στην κρατική καταστολή.
Ενάντια στην τρομοκρατία κράτους, ΜΜΕ, αφεντικών
Αλληλεγγύη στους διωκόμενους για την υπόθεση του Ε.Α.
