Η περιοχή της Β.Α Χαλκιδικής και μεγάλο μέρος της Μακεδονίας και της Θράκης είναι πλούσιες σε μέταλλα συμπεριλαμβανομένου και του χρυσού. Η μεταλλευτική δραστηριότητα που εμφανίζεται στη περιοχή ήδη από την αρχαιότητα δεν μπορεί να συγκριθεί μ΄αυτη που θέλει να πραγματοποιήσει η εταιρεία « Ελληνικός Χρυσός», η οποία είναι ιδιοκτήτρια των μεταλλευτικών δικαιωμάτων σήμερα. Υπολογίζεται ότι στα 2.500 χρόνια λειτουργίας του μεταλλείου εξορύχθηκαν 30 εκατ. τόνοι μετάλλων ενώ το σχέδιο της εταιρείας είναι η εξόρυξη 200 εκατ. τόνων μετάλλων τα επόμενα χρόνια. Τα μεταλλεία έχουν αλλάξει πολλές φορές ιδιοκτησιακό καθεστώς. Από Γαλλο-οθωμανικές εταιρείες, σε ελληνικές και σήμερα στην «Ελληνικός Χρυσός Α.Ε.». Πρόκειται για ελληνική εταιρεία που ανήκει κατά 95% στην καναδική ElDoradoGold και κατά 5% στην κατασκευαστική εταιρεία ΑΚΤΩΡ του «εθνικού» εργολάβου Μπόμπολα.
Η επένδυση που σχεδιάζει να κάνει η «Ελληνικός Χρυσός» έχει ως εξής: δημιουργία ανοικτού μεταλλείου χρυσού στο δάσος των Σκουριών, που θα έχει σαν αποτέλεσμα την αποψίλωση 4.000 στρεμμάτων δάσους σπάνιας βιοποικιλότητας. Παράλληλα, επιφανειακά και υπόγεια ύδατα κινδυνεύουν να μολυνθούν από τους ρύπους της χημικής επεξεργασίας. Οι Σκουριές, όμως είναι μόνο η αρχή. Η «Ελληνικός Χρυσός» έχει τα μεταλλευτικά δικαιώματα μιας περιοχής 317.000 στρεμμάτων στη Β.Α. Χαλκιδική, όπου σχεδιάζουν να εξορύξουν διάφορα μέταλλα όπως : άργυρο, χαλκό και ψευδάργυρο. Μετά τη Χαλκιδική σειρά έχουν περιοχές στη Θράκη και το Κιλκίς οι οποίες είναι και αυτές πλούσιες σε μέταλλα. Για να αντιληφθούμε το μέγεθος της καταστροφής που θα προκαλέσει η δημιουργία ανοικτού μεταλλείου χρυσού αρκεί να δούμε παραδείγματα άλλων τέτοιων μεταλλευτικών επιχειρήσεων σε χώρες όπως η Ρουμανία και η Αργεντινή. Το 2000 στο εργοστάσιο επεξεργασίας υπολοίπων κοιτασμάτων χρυσού στη Μπάια Μάρε σημειώθηκε ένα καταστρεπτικό για τη φύση ατύχημα: 100.000 κυβικά μέτρα νερού μολυσμένα με κυάνιο χύθηκαν στους γειτονικούς ποταμούς και οι επιπτώσεις έγιναν εμφανείς στη Ρουμανία και σε γειτονικές χώρες. Επίσης, μολύνθηκαν τα αποθέματα νερού περίπου 2 εκατομμυρίων ανθρώπων και εκατοντάδες χιλιάδες ψάρια δηλητηριάστηκαν και πέθαναν.
Οι κάτοικοι της Χαλκιδικής έχουν δείξει έμπρακτα την αντίθεση τους με τη μεταλλευτική δραστηριότητα που θα επιφέρει τη καταστροφή της φύσης. Το 1995 παρεμπόδισαν την TVXHELLAS στην εγκατάσταση μεταλλείου χρυσού με πορείες, καταλήψεις δρόμων και σύγκρουση με τις μονάδες καταστολής. Στις μέρες μας ο αγώνας των κατοίκων συνεχίζεται αμείωτος κάτι που έχει σαν αποτέλεσμα την άγρια καταστολή (χημικά, Ε.Κ.Α.Μ., προσαγωγές, συλλήψεις, απαγωγές) από το κράτος. Στην αντίσταση κατά των μεταλλείων εντάσσεται και η πυρπόληση των μηχανημάτων της εταιρείας από άτομα που κάνουν σαφές σε όλους ότι η καταστροφή της φύσης δεν θα περάσει. Οι κάτοικοι όμως δεν είναι μόνοι τους στον αγώνα που δίνουνε. Πορείες έχουν πραγματοποιηθεί σε Θες/νίκη, Βόλο, Αθήνα κ΄άλλες πόλεις.
Η γενικευμένη καταστροφή και λεηλασία του περιβάλλοντος είναι το αποτέλεσμα της άγριας και μακροχρόνιας επέμβασης του κράτους και του καπιταλισμού για την εκμετάλλευση του. Οι αποψιλώσεις και ο εμπρησμός ολόκληρων δασών, η μόλυνση των θαλασσών και της ατμό- σφαιρας, το φαινόμενο του θερμοκηπίου, η εξαφάνιση πλήθους ζωικών ειδών,οι ανεξέλεγκτες πυρηνικές καταστροφές είναι μερικά μόνο παραδείγματα της καταστροφικής κρατικής – καπιταλιστικής επέμβασης στο περιβάλλον.
Η επέμβαση του κράτους και του κεφαλαίου πάνω στη φύση δεν ήταν ποτέ τίποτε άλλο από μια καταστροφική επέμβαση, γιατί δεν έπαψαν ποτέ να αντιλαμβάνονται τη φύση σαν έναν ιδιαίτερο επικερδή τομέα παραγωγικών επενδύσεων. Οπουδήποτε οι υπόλοιπες επενδύσεις εξαντλούνταν, το περιβάλλον ήταν η αμέσως επόμενη προσοδοφόρα εναλλακτική λύση. Μια λύση όμως που για το κεφάλαιο μεν σήμαινε κέρδη για τους ανθρώπους δε την υποθήκευση των ζωών και του μέλλοντός τους, επιβεβαιώνοντας το γεγονός ότι ο Καπιταλισμός είναι μία μηχανή απεριόριστης επέκτασης σε έναν πεπερασμένο πλανήτη. Ειδικότερα όταν έχουμε να κάνουμε με χρυσό, που η τιμή του είναι στα ύψη και τα μεταλλεία στην Ευρώπη πολλαπλασιάζονται συνεχώς. Για τους παραπάνω λόγους καμία αναπτυξιακή επένδυση δεν αξίζει τη καταστροφή της φύσης.
Η ιστορία στις Σκουριές της Χαλκιδικής δεν είναι πρόσφατη. Ούτε χρονικά ούτε χωρικά : Γιατί το θέμα του χρυσού στη Β.Α Χαλκιδική κρατά εδώ και 17 χρόνια και φτάνει μέχρι το Μανχάταν της Νέας Υόρκης στην Goldman Sachs. Το αποτέλεσμα που παρατηρείται είναι το ίδιο. Ξανά και ξανά οι άνθρωποι του τόπου καταλήγουν να υποφέρουν και το κεφάλαιο να επωφελείται. To έργο είναι χιλιοπαιγμένο στην περιοχή. Από την εποχή της καναδικής TVX, που θα «έσωζε την τοπική οικονομία» και «θα δημιουργούσε εκατοντάδες θέσεις εργασίας», μέχρι τις πρώτες ρωγμές στα σπίτια ενός ολόκληρου χωριού και τη θαλάσσια ρύπανση στις ακτές. Τα οφέλη είναι λιγότερα από τις απώλειες.
Δύο στοιχεία μονάχα:
*691.000 λίτρα είναι η μέση κατανάλωση νερού ανά κιλό παραγόμενου χρυσού.
*Αύξηση της νοσηρότητας και θνησιμότητας τόσο των εργαζόμενων όσο και των κατοίκων της γύρω περιοχής.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα το ορυχείο της Alumbrera (Αργεντινή) όπου από την έναρξη της εγκατάστασής του πριν 15 χρόνια είναι έντονο το φαινόμενο της εξάπλωσης του καρκίνου στη γύρω περιοχή.Mια γρήγορη ματιά για το αύριο που επιφυλάσσουν τα σχέδια των αφεντικών στον τόπο. Και όμως η καταστροφή αυτή είναι λιγότερο σημαντική για το κράτος και το κεφάλαιο μπροστά στην πολυπόθητη ανάπτυξη. Μια ανάπτυξη με αμφίβολα αποτελέσματα που όμως αναμφιβόλως περνάει πάνω από την καταστροφή της φύσης και την υποβάθμιση της ζωής των ανθρώπων. Όταν όμως “το κέρδος πάνω απ’ όλα” γίνεται νόμος, η αντίσταση γίνεται καθήκον. Το κράτος και τα τσιράκια του με πρόσχημα την εθνική σωτηρία έχουν μπει σε μια παραληρηματική εκστρατεία κατασυκοφάντησης της δυναμικής αντίστασης των κατοίκων της περιοχής, που όμως παρά την άγρια καταστολή, συνεχίζουν να αντιστέκονται ανυποχώρητα.
Όσοι παρακολουθούν, από οποιαδήποτε θέση, το μεγάλο αυτό θέμα, οφείλουν να έχουν ανά πάσα στιγμή υπόψη τους, ότι οι κάτοικοι της περιοχής δικαιούνται να έχουν λόγο στη δραματική μετάλλαξη του ζωτικού φυσικού περιβάλλοντος, εντός του οποίου διαδραματίζεται η δική τους βιοτική περιπέτεια. Γιατί για μας έχει εξίσου μεγάλη σημασία με την καταστροφή της φύσης και την υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των ανθρώπων, οι άνθρωποι να μπορούν να καθορίζουν τις τύχες μοναχοί τους και να μην αποφασίζει κάποιος άλλος τι θα κάνουν, όπως το κράτος και το κεφάλαιο.
Γι’ αυτό στεκόμαστε αταλάντευτα αλληλέγγυοι στο πλευρό των αγωνιζόμενων κατοίκων της περιοχής ενάντια στο κράτος, τους μεγαλοεργολάβους, τους πολυεθνικούς ομίλους και τους κατασταλτικούς μηχανισμούς.
* (Η προκήρυξη μοιράστηκε στα πλαίσια της αντιπληροφόρησης παράλληλα με την ανάρτηση πανό στους χώρους του παν/μιου και προβολής ντοκιμαντέρ για το ίδιο θέμα που ακολούθησε την επόμενη μέρα)