Σε μια κοινωνία όπου καθημερινά υψώνονται γύρω μας κάγκελα – ορατά και αόρατα – ο εγκλεισμός αποτελεί τον υπέρτατο εξευτελισμό κάθε ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Στις φυλακές η εξαθλίωση χτυπάει κόκκινο καθώς οι άθλιες συνθήκες κράτησης, οι ξυλοδαρμοί, η έλλειψη ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης, ο υπερπληθυσμός στα κελιά και οι «αυτοκτονίες» είναι μερικά παραδείγματα της ζωής των κρατούμενων εκεί. Η εξουσία δείχνει το πραγματικό της πρόσωπο χρησιμοποιώντας σωματική και ψυχολογική βία, θέλοντας να καταστείλει κάθε μορφή αντίστασης, μέσα στα κολαστήρια αλλά και έξω από αυτά.
Δεν θα ‘πρεπε όμως να ξεχνάμε ότι η κοινωνική ανισότητα και η ίδια η λειτουργία των νόμων απομονώνει συγκεκριμένα κοινωνικά στρώματα. Αυτό άλλωστε αντικατοπτρίζεται στην ίδια τη φυλακή όπου οι περισσότεροι κρατούμενοι κατηγορούνται για μικροκλοπές ή χρήση ναρκωτικών(στην πλειοψηφία τους είναι μετανάστες λόγω της δεδομένης κοινωνικής τους θέσης).
Η εξέγερση, λοιπόν, είναι η μόνη απάντηση που πρέπει να δοθεί σε όλα αυτά. Για το χρονικό, τον Απρίλιο του 2007 και με αφορμή τον ξυλοδαρμό του αναρχικού Γ. Δημητράκη ξεσπά εξέγερση στη φυλακή Α’ Τύπου Μαλανδρίνου. Ακολουθούν αναταραχές, διαμαρτυρίες καθώς και αποχή συσσιτίου σε πολλές φυλακές της χώρας, ως ένδειξη αλληλεγγύης αλλά και για τη διεκδίκηση καλύτερων συνθηκών διαβίωσης. Τα αιτήματα των κρατούμενων συναντούν όχι μόνο την αδιαφορία αλλά και την εκδίκηση του κράτους προς τους εξεγερμένους. Αυτό σημαίνει ξυλοδαρμούς, έφοδο των ΜΑΤ στα κελιά και χρήση πλαστικών σφαιρών, πειθαρχικές ποινές, στέρηση αδειών και συνεχείς μεταγωγές που αποσκοπούν στην αποδιοργάνωση των σχέσεων και την καταστολή του φρονήματος των εξεγερμένων. Παρ’όλα αυτά, η θέληση για ελευθερία δεν καταστέλλεται και η αντίσταση συνεχίζεται.
Έτσι, ενάμιση χρόνο μετά, Νοέμβρης 2008 και κρατούμενοι από φυλακές όλης της χώρας δημοσιεύουν μια λίστα αιτημάτων και ανακοινώνουν ότι προχωρούν σε μαζική αποχή συσσιτίου από τις 3 Νοέμβρη που εξελίσσεται σε απεργία πείνας στις 7 Νοέμβρη. Σχεδόν 7000 φυλακισμένοι από 21 φυλακές συμμετέχουν(ανάμεσά τους και ανήλικοι),κάποιοι ράβουν το στόμα τους, ενώ ήδη υπάρχουν δύο νεκροί απεργοί πείνας.
Καθώς ο αγώνας των φυλακισμένων συνεχίζεται, έξω από τις φυλακές συντίθεται ένα φάσμα έμπρακτων κινήσεων αλληλεγγύης (μικροφωνικές παρεμβάσεις, πορείες, επιθέσεις σε κρατικούς και καπιταλιστικούς στόχους κ.α.)
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ στους ΑΓΩΝΕΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΟΥΜΕΝΩΝ