Nicolas Chamfort, 1740-1794 Γάλλος συγγραφέας
Το έγκλημα διαπράττεται από κάποιον, αλλά παράγεται από την κοινωνία. Πράξεις σαν αυτή που έχουν οικονομικά κίνητρα μπορούν να συμβούν σε κοινωνίες που μαστίζονται από οικονομικές και κοινωνικές ανισότητες, κάτι προφανές σε κάθε νοήμων άνθρωπο. Ιδιαίτερα τώρα με τη λεγόμενη “κρίση” διανύουμε μία περίοδο που οι κοινωνικές δαπάνες του κράτους και τα εργασιακά δικαιώματα περιστέλλονται δραματικά και ολοένα πλατύτερα τμήματα του πληθυσμού, ντόπιοι και μετανάστες, αποκλείονται απ΄ την (ανα)παραγωγική διαδικασία και ωθούνται στο κοινωνικό περιθώριο. Ο συνωστισμός και η γκετοποίηση σε άθλιες αστικές ζώνες επιδεινώνουν τις συνθήκες διαβίωσης προκαλώντας αλληλοφάγωμα μεταξύ φτωχών και πιο φτωχών. Ο κοινωνικός αυτός “κανιβαλισμός” είναι αποτέλεσμα της κρατικής-καπιταλιστικής πολιτικής, αποτελεί όμως και εστία κοινωνικών εντάσεων τις οποίες οι κυρίαρχοι προσπαθούν να διαχειριστούν προς όφελός τους. Εκεί που το σύστημα αδυνατεί να εγγυηθεί ευημερία, υπόσχεται κοινωνική ειρήνη και εκεί που δεν παρέχει ασφάλιση, δεσμεύεται για ασφάλεια. Τι εύκολο που γίνεται το παιχνίδι για τους “από πάνω” όταν η κοινωνική οργή αποσυμπιέζεται μεταξύ των “από κάτω”;
Ο αλληλοσπαραγμός μεταξύ των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων παίρνει κατά καιρούς διάφορες διαστάσεις, πατώντας πάνω σε θεσμικές επιλογές. Οι διακρίσεις εις βάρος των μεταναστών με γνώμονα την κοινωνική και εργασιακή τους υποτίμηση διαμορφώνουν το πεδίο του θεσμικού ρατσισμού που υποδαυλίζει μία διάχυτη επιθετικότητα απέναντί τους. Η ακροδεξιά ρητορεία πατώντας σ΄ ένα υπαρκτό πρόβλημα κοινωνικής διαβίωσης σε περιοχές όπως αυτές του Αγίου Παντελεήμονα επιχειρεί να στήσει θύλακες οργανωμένου ρατσισμού σε διάφορα σημεία της πόλης. Στο πλαίσιο αυτό οι μετανάστες μετατρέπονται σε αποδιοπομπαίοι τράγοι και υποδεικνύονται ως υπαίτιοι για τα κοινωνικά δεινά, ενώ οι κρατικές πολιτικές μένουν στο απυρόβλητο και οι φασιστικές γκρούπες κερδίζουν ποσοστά στην πίτα της εξουσίας.
Να επεκτείνουμε τις υπάρχουσες σχέσεις αλληλοϋποστήριξης και διαπολιτισμικής επικοινωνίας, να οικοδομήσουμε δομές αλληλοβοήθειας, σύμφωνα με υπαρκτά παραδείγματα όπως κοινωνικά ιατρεία, αυτοδιαχειρόμενοι χώροι, αντιμαθήματα, συλλογικές κουζίνες κ.ά.
Εντείνοντας της αντίσταση στη καπιταλιστική βαρβαρότητα να φέρουμε πιο κοντά την προοπτική για ένα κόσμο που δε θα χωρίζεται σε κυβερνώντες και κυβερνόμενους, καταπιεστές και καταπιεζόμενους, ξεπερνώντας κάθε σχέση κυριαρχίας που βασίζεται σε ταξικούς, εθνικούς, έμφυλους, φυλετικούς, θρησκευτικούς, σεξουαλικούς και άλλους διαχωρισμούς.
η προκήρυξη σε pdf εδώ