Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΣΑΣ ΒΡΩΜΑΕΙ ΦΑΣΙΣΜΟ
ΔΥΝΑΜΗ,ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΡΩΜΑΝΟ!
Τον Φεβρουάριο του 2013 οι αναρχικοί Ν. Ρωμανός ,Γ. Μιχαηλίδης, Δ. Πολίτης και Α.Δ. Μπουρζούκος συλλαμβάνονται με την κατηγορία της διπλής απαλλοτρίωσης της Αγροτικής τράπεζας και των ΕΛΤΑ στο Βελβεντό Κοζάνης. Έπειτα από πολύμηνη ακροαματική διαδικασία οι σύντροφοι καταδικάζονται σε 11 έως 16 χρόνια φυλάκισης από τα σκυλιά της δικαστικής εξουσίας. Τον περασμένο χρόνο ο Ν.Ρωμανός αποφάσισε να συμμετέχει στη διαδικασία των Πανελλαδικών εξετάσεων μέσω της οποίας εισήχθη στο ΤΕΙ Αθήνας. Παρά τις κάλπικες δηλώσεις του υποκριτή Υπ. Δικαιοσύνης Χ. Αθανασίου, όπου ο ίδιος υποστήριξε ότι δεν κάνει διακρίσεις στην εκπαίδευση και χαρακτήρισε αξιέπαινη την προσπάθεια του Ν. Ρωμανού, το αίτημα του για εκπαιδευτικές άδειες απορρίφθηκε απευθείας φανερώνοντας τις εκδικητικές τάσεις των κρατιστών-βασανιστών εναντίων των αναρχικών αιχμαλώτων. Σε αυτή την απόρριψη ο Ν. Ρωμανός απάντησε με την έναρξη απεργίας πείνας απαιτώντας τα αυτονόητα… Ως ένδειξη έμπρακτης αλληλεγγύης ο Γ.Μιχαηλίδης, ο Δ. Πολίτης και ο Α.Δ. Μπουρζούκος ξεκινάνε κυκλική απεργία πείνας με πρώτο στη σειρά τον Γ. Μιχαηλίδη (17/11) και πλέον τους συντρόφους Δ.Πολίτη και Α.Δ Μπουρζούκο (1/12).
Εκτός λοιπόν από τις άθλιες συνθήκες που επικρατούν στα μπουντρούμια της “δημοκρατίας” τους ο Ν. Ρωμανός ήρθε αντιμέτωπος με τη στέρηση ενός ακόμα δικαιώματος του, του δικαιώματος στην εκπαίδευση! Παρόλα αυτά ο αγώνας του συνεχίζεται και η στάση του παραμένει ακέραιη, μένοντας πιστός στις ιδέες του χωρίς να κάνει βήμα πίσω! Ο σύντροφος τόσο την ώρα της σύλληψης του, όσο και μέσα στα δικαστήρια , εκτοξεύοντας πύρινο λόγο υπέρ της αναρχίας έμεινε αξιοπρεπής, αρνούμενος να υποταχθεί στους εξουσιαστές και τους νόμους τους. Η ρητή άρνηση στο αίτημα του για εκπαιδευτικές άδειες καθιστά ολοφάνερη την προσπάθεια του κράτους όχι απλά να φιμώσει, αλλά να συντρίψει σωματικά ψυχολογικά και ηθικά όλους τους πολιτικούς κρατουμένους.
Είναι ολοφάνερο ότι οι καταπιεστές μας δεν αρκούνται στον εγκλεισμό των αναρχικών αγωνιστών και των ανταρτών πόλεων αλλά στοχεύουν στην ολική εξόντωση τους. Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Η απάντηση δεν χρειάζεται πολύ σκέψη. Γιατί μας φοβούνται, είτε κρατάμε όπλα είτε όχι! Τόσο ο λόγος μας όσο και οι πράξεις μας, τους τρομάζουν και αποτελούν απειλή για την εξουσία τους, αφού προβάλουν τη σαπίλα του συστήματος τους!
Ενώ ο Ν. Ρωμανός συνεχίζει την απεργία πείνας και η υγεία του βρίσκεται σε εξαιρετικά κρίσιμη κατάσταση γίνεται όλο και πιο επιτακτική η ανάγκη να σταθούμε αλληλέγγυες/οι με κάθε μέσο. Αυτή τη στιγμή ο σύντροφος αντιμετωπίζει σοβαρό κίνδυνο και η ζωή του κρέμεται από ένα νήμα. Γνωρίζουμε ότι, υπεύθυνοι για οτιδήποτε και αν συμβεί στους συντρόφους μας, είναι ο εισαγγελέας Νικόλαος Παρμενίδης, η διευθύντρια των φυλακών Χαραλαμπία Κουτσομιχάλη , η υπεύθυνη κοινωνικός λειτουργός και ο υπουργός δικαιοσύνης Χ.Αθανασίου. Τα χρονικά περιθώρια έχουν στενέψει. Όσο η ζωή των συντρόφων μας βρίσκεται σε κίνδυνο δεν πρέπει να μιλάμε για αιτήματα αλλά για άμεση επίθεση!
Ο αγώνας συνεχίζεται μέσα και έξω από τα τοίχοι
Κανένας αγωνιστής μόνος του στα χέρια του κράτους
Φωτιά σε κάθε φυλακή αόρατη ή ορατή
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΕΠΙΘΕΣΗ
ΔΥΝΑΜΗ ΣΤΟΥΣ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΑΠΕΡΓΟΥΣ ΠΕΙΝΑΣ
Ν. ΡΩΜΑΝΟ , Γ. ΜΙΧΑΗΛΙΔΗ , Δ. ΠΟΛΙΤΗ , Α . Δ ΜΠΟΥΡΖΟΥΚΟ
«Εκείνο το βράδυ με το βλέμμα καρφωμένο στον ορίζοντα είδαμε πολλά αστέρια να πέφτουν διαγράφοντας τις δικές τους χαοτικές διαδρομές. Κι εμείς μετρούσαμε και ξαναμετρούσαμε, κάναμε ευχές, υπολογίζαμε τις πιθανότητες. Το ξέραμε ότι η επιθυμία μας για μια ελεύθερη ζωή έπρεπε να περάσει πάνω από όλα όσα μας καταπιέζουν, μας δολοφονούν, μας καταστρέφουν, γι’ αυτό βουτήξαμε στο κενό, όπως ακριβώς τα αστέρια που βλέπαμε να πέφτουν.
Από τότε άπειρα αστέρια έπεσαν, μπορεί να ήρθε η ώρα να πέσει και το δικό μας, ποιος ξέρει; Αν είχαμε έτοιμες τις απαντήσεις δε θα γινόμασταν αυτό που είμαστε αλλά ιδιοτελή καθάρματα που θα διδάσκαμε στους ανθρώπους τρόπους να γίνουν τρωκτικά που τρώγονται μεταξύ τους όπως κάνουν σήμερα.
Τουλάχιστον εμείς παραμένουμε ακόμα απόλυτοι και πεισματάρηδες όπως οι άνθρωποι της πάστας μας. Και όσοι από εμάς με έναν πόνο έκλεισαν τα μάτια τους και ταξίδεψαν μακριά, παραμένουν με το βλέμμα κολλημένο σε εκείνον το βραδινό ουρανό που κοιτάζαμε και εμείς. Και μας βλέπουν να πέφτουμε, αστέρια όμορφα και λαμπερά. Τώρα ήρθε η σειρά μας. Τώρα πέφτουμε χωρίς δισταγμό.» Ν.Ρ.
*(Η προκήρυξη μοιράστηκε στους χώρους του πανεπιστημίου)
