Στις 25/8 το Κράτος αποφασίζει να εκκενώσει δύο ακόμη κατειλημμένους χώρους αγώνα στην Αθήνα, το κατειλημμένο στέκι “Άνω-Κάτω Πατησίων” και τη κατάληψη “Ζιζάνια”. Μερικές μέρες μετά, στις 31/8 η αντεξεγερτική πολιτική θα φτάσει και εντός του χώρου του πανεπιστημίου, με την εκκένωση του “Αυτοδιαχειριζόμενου Στεκιού Πολυτεχνείου”, το οποίο αν και επανακαταλήφθηκε, έπεσε ξανά στα χέρια του κράτους στις 30/9. Το τελευταίο επρόκειτο για έναν κατειλημμένο χώρο εντός σχολής που μέτραγε 20 χρόνια ζωής.
Με τη μισή χώρα να καταστρέφεται από τις πυρκαγιές εκείνη τη περίοδο, και όσο φασίστες διοργάνωναν πογκρόμ κατά προσφύγων, δεν μας κάνει εντύπωση που το Κράτος επέλεξε, αντί να προσπαθήσει να σώσει ό,τι σώζεται, να διαχειριστεί επικοινωνιακά για ακόμη μια φορά την αποτυχία του να προστατέψει ζωές, περιουσίες, και το φυσικό περιβάλλον του τόπου. Για να κατευνάσει το δεξιό/ακροδεξιό κοινό της, η κυβέρνηση αποφάσισε να εκκενώσει χώρους αγώνα και να προβεί σε συλλήψεις, με την ελπίδα η προσοχή του κόσμου να στραφεί μακριά από τα καμμένα δάση, ζώα, σπίτια, ανθρώπους.
Ταυτόχρονα, τα ξημερώματα στις 30/9 το Κράτος εκκενώνει ακόμη έναν κατειλημμένο χώρο αγώνα, την κατάληψη Ευαγγελισμού στο Ηράκλειο Κρήτης προβαίνοντας σε 10 συλλήψεις και αφήνοντας έναν σύντροφο τραυματισμένο, ενώ την ίδια στιγμή ολόκληροι νομοί της χώρας βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση από τις πλημμύρες.
Τα παραπάνω δεν αποτελούν κάτι το καινούργιο. Εδώ και χρόνια βασικό επικοινωνιακό εργαλείο του Κράτους, για να στραφεί η προσοχή του κόσμου μακριά από την ανεπάρκειά του, είναι η επίθεση στις καταλήψεις. Έτσι, έχοντας βγάλει από τη μέση χώρους αγώνα οι οποίοι στέκονται αγκάθι στα σχέδια Κράτους-Κεφαλαίου, το ακροδεξιό ακροατήριο νιώθει μεγαλύτερη ασφάλεια, καθώς πλέον μπορεί να έχει καμμένα εκατομμύρια στρέμματα δασών και δεκάδες σπίτια, πλημμυρισμένα χωριά και πόλεις, να μετράμε μάλιστα ακόμη και χαμένες ανθρώπινες ζωές, αλλά οι καταλήψεις έχουν εξουδετερωθεί.
Παρ’ όλα αυτά, η συγκεκριμένη κίνηση του Κράτους έχει και μια ευρύτερη αιτία. Οι καταλήψεις αποτελούν χώροι στους οποίους καταργείται η ιδιοκτησία και εφαρμόζεται η αλληλεγγύη στο εδώ και το τώρα, και όχι σε ένα ουτοπικό μέλλον, μακριά από εμάς. Χώροι στους οποίους οι λέξεις “ισότητα” και “αλληλεγγύη” γίνονται πραγματικότητα από τα ίδια τα άτομα που διαχειρίζονται τους χώρους αυτούς, και όχι από αυθεντίες.
Συγκεκριμένα για το “Άνω-Κάτω” και τα “Ζιζάνια”, αποτελούσαν χώρους σε ιδιαίτερα δύσκολες γειτονιές της Αθήνας, χτυπημένες από τη στοχευμένη υποβάθμιση που έχει επιβληθεί από Κράτος και Κεφάλαιο. Χώροι οι οποίοι βρέθηκαν δίπλα σε εργαζόμενους, ανέργους, μετανάστες, λοατκι άτομα. Όσον αφορά το Αυτοδιαχειριζόμενο Στέκι Πολυτεχνείου, αυτό έχει καταφέρει να αποτελέσει έναν πόλο εντός της σχολής, ο οποίος έγινε πολλές φορές κέντρο συσπείρωσης για το φοιτητικό κίνημα. Ο αντιφασισμός, ο αντισεξισμός, η εναντίωση στην εμπορευματοποίηση του πανεπιστημίου, η οικειοποίηση του χώρου της σχολής με όρους ισότητας, χωρίς τα όρια που θέτουν οι ιεραρχικές δομές της κοινωνίας μας, αποτελούν ταυτόχρονα και τους κυρίους λόγους για τους οποίους αποφασίστηκε η εκκένωση του. Η κατάληψη Ευαγγελισμού, η πιο πρόσφατα εκκενωμένη κατάληψη που λειτουργούσε για 21 χρόνια, αποτελούσε επίσης έναν αντιεξουσιαστικό πόλο και κέντο αγώνα μέσα στο Ηράκλειο. Ως πολύμορφη δομή αλληλεγγύης αλλά και αντιφασιστικό μέτωπο , κρατούσε με αυτόν τον τρόπο ζωντανό το κίνημα μέσα σε μια επαρχιακή πόλη.
Γίνεται ξεκάθαρο λοιπόν πως οι καταλήψεις, ως επαναστατική πράξη μέσα στην κρατική, καπιταλιστική και πατριαρχική δυστοπία και συνάμα ως μέσο για την ανατροπή αυτής, βρίσκονται στο στόχαστρο της καταστολής η οποία επιτιθέμενη σε αυτές χτυπάει τις βάσεις του αυτοοργανωμένου ταξικού-κοινωνικού κινήματος. Το Κράτος, εκμεταλλευόμενο την αποριζοσπαστικοποίηση του ευρύτερου αντιεξουσιαστικού χώρου, και την ματαίωση που επέφεραν κυρίως οι κυβερνήσεις της σοσιαλδημοκρατίας στη συνείδηση των μαζών, επιχειρεί να διαλύσει τις θεμελιακές δομές ελευθεριακής οργανώσης, αλληλεγγύης, πολιτικής συσπείρωσης, και ζύμωσης ενός κινήματος ικανού να σταθεί στους δρόμους ενάντια στην λεηλασία αυτού και του Κεφαλαίου, ενώ ταυτόχρονα εξυπηρετεί τα καπιταλιστικά συμφέροντα μέσω της ανάπλασης των αστικών χώρων.
Επομένως, υπερασπιζόμενοι τις καταλήψεις υπερασπιζόμαστε το εν λόγω κίνημα απέναντι στο σάπιο κόσμο της εξουσίας, όπου οι ζωές μας καθημερινά κινδυνεύουν να χαθούν σε πυρκαγιές, πλημμύρες, στα τρένα, στα πλοία, στα σύνορα, και από τους ένστολους δολοφόνους μέσα στα χωρια και τις πόλεις μας. Έτσι και εμείς ως κατειλημμένο αντιεξουσιαστικό στέκι Παντείου στεκόμαστε στο πλευρό των εκκενωμένων καταλήψεων και όσων αντιμετωπίζουν τον κίνδυνο καταστολής, ενώ με πείσμα κρατάμε ενεργό τον ρόλο μας ως ελεύθερο κοινωνικό χώρο μέσα στο πανεπιστήμιο, καλλιεργώντας εντός αυτού τις αξίες της ελευθερίας, της αλληλεγγύης και της ισότητας.
Καλούμε σε μικρόφωνικη συγκέντρωση στο Πάντειο έξω απ’ το γυάλινο κτήριο στις 11/10 13:00.
Κάτω τα χέρια από τα κέντρα αγώνα.
10-100-1000 ΚΑΤΑΛΗΨΕΙΣ ΕΝΑΝΤΙΑ Σ’ ΕΝΑΝ ΚΟΣΜΟ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗΣ ΣΗΨΗΣ
ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΜΜΕΝΑ – ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΣΕ ΒΙΛΕΣ ΚΑΙ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΜΑ
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΕ ΑΝΩ-ΚΑΤΩ, ΖΙΖΑΝΙΑ, ΣΤΕΚΙ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ, ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΥ
