κνίτες και 8 μάρτη

Το κκε που δεν ενοχλήθηκε καθόλου από την αστυνομία, ούτε ενόχλησε την αστυνομία. Συνθήματα κατά του νομοσχεδίου υπήρχαν, στην άλλη πορεία υπήρχαν τα συνθήματα μπάτσοι-γουρούνια-δολοφόνοι κτλ.

Καραδήμας, συνδικαλιστής των ΜΑΤ, δελτίο ειδήσεων του Μega

Η διάταξη των μπλοκ διαδηλωτών του ΚΚΕ έδειχνε εξ αρχής πως δεν θα επέτρεπε σε κανέναν να χαλάσει το κλίμα της πορείας. Οι διαδηλωτές με στοίχιση σχεδόν σαν σε παρέλαση δεν χάλασαν καθόλου τις γραμμές τους σε όλη τη διάρκεια της πορείας.

εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ, Παρασκευή 16 Μαρτίου 2007

 

Πέμπτη 8 Μαρτίου 2007. Κατά τη διάρκεια του πανελλαδικού εκπαιδευτικού συλλαλητηρίου εκατοντάδες διαδηλωτές συγκρούονται με τις δυνάμεις καταστολής στην ευρύτερη περιοχή της πλατείας Συντάγματος, τη στιγμή που μέσα στη Βουλή ψηφίζεται ο νόμος-πλαίσιο (ένα από τα σημεία αιχμής του αγώνα των φοιτητών όλους αυτούς τους μήνες). Τα ΜΑΤ αντεπιτίθενται ασκώντας άγρια κατα-στολή σε όσα μπλοκ διαδηλωτών βρέθηκαν μπροστά τους. Κυνηγητά, ξυλοδαρμοί, ασφυξιογόνα, χημικά και συλλήψεις είναι αυτά που ακολουθούν.

Κάτι παρόμοιο θα συμβεί και δύο ώρες αργότερα, όταν οι διαδηλωτές επιστρέφουν στο Σύνταγμα και επιτίθενται και πάλι στις δυνάμεις καταστολής. Αυτή τη φορά, τη νέα επίθεση της αστυνομίας συνδράμει και ο κομματικός μηχανισμός καταστολής του ΚΚΕ (γνω-στότερος και ως… ΚΝΑΤ). Τη στιγμή που οι εκατοντάδες διαδηλωτές που βρίσκονται μπροστά στον «άγνωστο στρατιώτη» καταδιώ-κονται από τους μπάτσους και πνίγονται στα ασφυξιογόνα, τα μπλοκ της κνε που βρίσκονται λίγα μέτρα παραδίπλα στο Ζάππειο κλείνουν τις αλυσίδες μην επιτρέποντας σε κανέναν να μπει στα μπλοκ. Τη στιγμή που οι μπάτσοι κυνηγούν και προσπαθούν να απομονώσουν κόσμο για συλλήψεις, τα ΚΝΑΤ απομονώνουν επίσης κόσμο, αφήνοντάς τον εκτεθειμένο στους… πραίτορες της δημοκρατίας.

Και όμως, η δράση τους δε σταμάτησε εκεί. Ζητούν πάσο από φοιτητές για να μπουν στα μπλοκ που ελέγχουν, στο ύψος της Καρα-γεώργη Σερβίας ανοίγουν τις αλυσίδες τους όχι για να μπουν διαδηλωτές αλλά για να περάσουν οι διμοιρίες των ΜΑΤ που καταδίωκαν άλλους διαδηλωτές!

Δεν μας εκπλήσσει τίποτε από όλα τα παραπάνω. Η μνήμη δεν θολώνει και όλοι θυμόμαστε το ρόλο του κκε και της κνε στους κοινωνικούς αγώνες (από τον εγκλωβισμό 198 αναρχικών στην πορεία του Πολυτεχνείου το 1998 και την παράδοσή τους στα ΜΑΤ (!), μέχρι το ξεπούλημα του αγώνα των ναυτεργατών, τον Φεβρουάριο του 2006). Λοιδορία, συκοφάντηση,διαστρέβλωση, ξεπούλημα.

Πάντα στο βωμό της ψηφοθηρίας και της συναίνεσης που επιτάσσει η δημοκρατία. Δεν μας εκπλήσσει τίποτε, μόνο μας εξοργίζει.

Δεν συκοφαντούν και επιτίθενται μόνο στους αναρχικούς και τους αντιεξουσιαστές, αλλά σε οποιονδήποτε αγωνίζεται και έχει διαφορετικές αντιλήψεις και πρακτικές από αυτές που επιτάσσει η ολοκληρωτική κομματική τους γραμμή.

 

3,5 χρόνια ασφαλίτες…

Μία προβοκατορολογία η οποία δε θα μπορούσε να μην έχει εκφραστεί και μέσα στην Πάντειο. 3,5 χρόνια τώρα, οι αναρχικοί και αντιεξουσιαστές που δραστηριοποιούμαστε στο Πάντειο είμαστε… ασφαλίτες, και το αντιεξουσιαστικό στέκι χώρος διακίνησης ναρκωτικών.Από το ψήφισμα στη γενική συνέλευση της σχολής (όπου έφαγαν απίστευτο… κράξιμο από την πλειοψηφία του κόσμου), μετά τις συγκρούσεις με αφορμή τη μεταφορά του υπουργείου Τύπου δίπλα στη σχολή, για «το διπλό σπάσιμο του ασύλου από αστυνομικές δυνάμεις καθώς και διάφορες ομάδες που καπηλευόμενοι το άσυλο κατέστρεψαν το γυάλινο κτίριο και έδωσαν άλλοθι στα ΜΑΤ να μπουν στο πανεπιστήμιο», μέχρι την ανακοίνωση ότι τα γεγονότα μετά τον εντοπισμό του φασίστα Παπαγιάννη στο εσωτερικό της σχολής (τον Απρίλιο του 2006) ήταν προσχεδιασμένα μεταξύ «ακροκινούμενων ομάδων». Αλήθεια, πόσο προσχεδιασμένα μπορεί να είναι τρία μαχαιρώματα;

Και η ηλίθια προβοκάτσια τους τον Απρίλιο του 2006, όταν ενώ υπήρχε δημόσια ανακοινωμένη εκδήλωση αναρχικών στην Πάντειο, οι κνίτες ειδοποίησαν τον πρύτανη ότι έχουν «πληροφορίες» ότι θα γίνουν επεισόδια για να ακυρώσει την εκδήλωση.

Στην ουσία, πίσω από όλη αυτή την προπαγάνδα κρύβεται το μένος τους για την ύπαρξη αυτοοργανωμένων εγχειρημάτων μέσα στους πανεπιστημιακούς χώρους. Το μένος τους απέναντι στην πολιτική πρόταση αυτών των εγχειρημάτων, την αυτοοργάνωση, τις οριζόντιες δομές, χωρίς αρχηγούς και αυθεντίες, την ισότιμη συμμετοχή, την καθημερινή σύγκρουση με την ασφυκτικές δομές αυτής της κοινωνίας.

Το κκε όπως και ο συν αποτελούν το αριστερό ανάχωμα της δημοκρατίας. 35 χρόνια δηλώσεων νομιμοφροσύνης, στα πλαίσια της συναίνεσης που επιτάσσει το κοινοβουλευτικό σύστημα, και η συνεχή επιδίωξή τους όταν ένας κοινωνικός αγώνας κινδυνεύει να ξεφύγει από τον έλεγχό τους, να τον αγκιστρώσουν, να τον αποσυμπιέσουν και εν τέλει να τον καταστείλουν. Και, όμως, η ιστορία έχει αποδείξει ότι είναι αρκετές οι φορές που οι κομματικοί μηχανισμοί δεν κατάφεραν να ελέγξουν τους κοινωνικούς αγώνες. Σε μία διαδρομή που το πάθος συναντάει την οργή και η καρδιά την επιθυμία. Απέναντι και ενάντια σε κάθε ολοκληρωτισμό…

 

ΤΟ ΔΙΚΙΟ ΤΟ ΕΧΟΥΝ ΟΙ ΕΞΕΓΕΡΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΙ ΡΟΥΦΙΑΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΕΝΟΙ

 

alt

 

η προκήρυξη σε pdf εδώ

 

Όταν η εξεταστική γίνεται εκφοβισμός και φετίχ μαζί…

Όταν η εξεταστική γίνεται εκφοβισμός και φετίχ μαζί…

 

Οι μήνες που πέρασαν χαρακτηρίστηκαν από έντονες κινητοποιήσεις των φοιτητών αρχικά και των δασκάλων μετέπειτα με αιχμή την αναδιάρθρωση του εκπαιδευτικού συστήματος, όπως αυτή πραγματώνεται με την αναθεώρηση του άρθρου 16 και την ίδρυση μη κρατικών πανεπιστημίων.

Μέσα σε αυτή τη συνθήκη οι αναρχικοί/αντιεξουσιαστές παρενέβησαν επιχειρώντας να θέσουν τη βάση για μία συνολική κριτική στο εκπαιδευτικό σύστημα, από το περιεχόμενο της γνώσης που μεταφέρεται στις διάφορες βαθμίδες του μέχρι την ίδια τη μάθηση σα διαδικασία και την αλληλεπίδρασή της στο επίπεδο του κοινωνικού με τον εκπαιδευόμενο.

Η διαμαρτυρία των φοιτητών εκφράστηκε με ποικίλους τρόπους, από τους αποκλεισμούς δρόμων μέχρι τις διαδηλώσεις, τις συγκρούσεις, τις καταλήψεις ραδιοφωνικών σταθμών και εν τέλει τις καταλήψεις των ίδιων των σχολών.

Τον Ιούνιο του 2006 εκατοντάδες σχολές σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο βρέθηκαν υπό κατάληψη, σαμποτάροντας την παραγωγική και μαθησιακή λειτουργία των πανεπιστημιακών χώρων. Η κίνηση της κατάληψης, παρά την κριτική που μπορεί να

-και έχει- δεχτεί, με βάση την εμπειρία των μηνών που μας πέρασαν, αποτελεί ένα βήμα παραπάνω, ενός κοινωνικού κομματιού μάλιστα το οποίο όλα τα προηγούμενα χρόνια ακροβατούσε μεταξύ του life style και των ριζοσπαστικών λόγων.

Το κράτος αναβάλλει την κατάθεση του νομοσχεδίου, μπροστά στην αδυναμία διαχείρισης της κατάστασης, και το μεταθέτει για τα μέσα του Φλεβάρη. Την ίδια στιγμή μία υπόγεια διαδικασία μπλοκαρίσματος των κινητοποιήσεων βρίσκεται σε εξέλιξη, με την παράταξη της ΔΑΠ να κατεβάζει σε γενικές συνελεύσεις πλαίσια αντι-κατάληψης και τραμπούκους ΟΝΝΕΔίτες (όπως έγινε στη Νομική, στη Γεωπονική και στην ΑΣΟΕΕ), με την ΠΑΣΠ να τίθεται «σιωπηρά» με το μπλοκ της αντι-κατάληψης και την ΠΚΣ υποχθόνια να κάνει «αγωνιστικές διακηρύξεις» οι οποίες αντί να ακολουθούν μία μορφή κλιμάκωσης επιστρέφουν στον παλιό γνώριμο καιρό, στα ψηφίσματα και τις παραστάσεις διαμαρτυρίας. Μάλιστα, «όπου δεν πίπτει λόγος πίπτει ράβδος»! Στα ΤΕΙ της Αθήνας ξυλοκόπησαν φοιτητή (της «ενωτικής πρωτοβουλίας») επειδή υπερασπίστηκε μία πρακτική που κατοχυρώθηκε στις γενικές συνελεύσεις της σχολής το προηγούμενο διάστημα, να κατατίθενται «προτάσεις» αντί των κομματικών πλαισίων.

Ως συνέχεια της προαναφερθείσας κατάστασης έρχεται η απόφαση της γενικής συνέλευσης του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης και Ιστορίας (με συμμετοχή των καθηγητών του τμήματος και εκπροσώπων της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ) ότι εάν γίνει νέα κατάληψη θα χαθεί το εξάμηνο. Μία απόφαση η ουσία της οποίας εντοπίζεται σε δύο σημεία: αφενός στην εκβιαστική και εκφοβιστική της χροιά απέναντι σε όλους αυτούς οι οποίοι τους προηγούμενους μήνες τάχθηκαν υπέρ των καταλήψεων, και αφετέρου στην ύπαρξη μίας διαδικασίας σαν αυτή της εξεταστικής από την οποία οι παρατάξεις και το «φοιτητικό κίνημα» εν γένει δεν απαγκιστρώθηκαν στη διάρκεια των κινητοποιήσεων αλλά το τοποθέτησαν στο επίκεντρό τους. Και αυτό ενώ το έδαφος ήταν πρόσφορο να τεθεί ακόμη και το ζήτημα της κατάργησης των εξετάσεων (ο γαλλικός Μάης του ’68 είναι καλό να εμπνέει και τις πράξεις, όχι μόνο τα λόγια…).

Εμείς δε θα υπερασπιστούμε το «δικαίωμα» των φοιτητών να δίνουν εξετάσεις. Θα υπενθυμίσουμε μόνο το πόσο βάρβαρη είναι αυτή η διαδικασία στην οποία υποβάλλουμε τον εαυτό μας, το άγχος, την πίεση, το αδιέξοδο, την απογοήτευση. Το πόσο βάρβαρο είναι να μας κρίνει κάποιος και να καθορίζει το υπόλοιπο της ζωής μας.

Εμείς δεν θα ζητήσουμε να πάρουν καμία απόφαση πίσω. Εμείς είμαστε διατεθειμένοι να τους δώσουμε το «πάτημα» να κάνουν πράξη αυτά που αποφάσισαν. Με νέες κινητοποιήσεις, με δυναμικές καταλήψεις, προτάσσοντας την αυτοοργάνωση, τη συνδιαμόρφωση και την αλληλεγγύη. Ο Φλεβάρης δεν είναι μακριά… Και να δούμε τότε, αν μέσα στην κοινωνική δυναμική που αναπτύσσεται στο δρόμο και τις καταλήψεις θα καταφέρουν να εκφοβίσουν, να απειλήσουν, να εκτονώσουν.

Απέναντι στη μηχανική αποστήθιση κάποιων σελίδων βιβλίων και την αναπαραγωγή της κυρίαρχης ιδεολογίας, προτάσσουμε την αυτομόρφωση, την γνώση που θα προκύπτει μέσα από την εμπειρία και την άμεση αλληλεπίδραση των υποκειμένων, που θα προωθεί την περιέργεια, την αναζήτηση, την κρίση, την άρνηση.

 

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΤΥΧΙΑ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΒΑΘΜΟΙ

ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ ΕΙΝΑΙ Η ΙΔΙΑ Η ΖΩΗ