Category: 08-09

Τυχαία από την επιστολή (οι υπογραμμίσεις δικές μας),

 

1) «…Η Δημοκρατία για να επιβιώσει, πρέπει να βρει εκ νέου τον εαυτό της,
δείχνοντας μηδενική ανογή σε κάθε τρομοκρατία, σε κάθε πράξη αναρχικής ή

αστυνομικής βίας…»

2) «…Μόνον ένα δημοκρατικό κράτος μπορεί να βοηθήσει τους πολίτες να
καταλάβουν, ότι η εγχώρια και η διεθνής οικονομική κρίση, απαιτούν από όλους

θυσίες, κατανεμημένες με δίκαιο τρόπο…»
3) «… απευθυνόμαστε σε όλους τους σκεπτόμενους δημοκρατικούς πολίτες, προ
πάντων όμως στους συναδέλφους μας,.. .τους καλούμε να βρεθούν στην
πρωτοπορία της προσπάθειας για την αποκατάσταση της εμπιστοσύνης στους
, δημοκρατικούς θεσμούς».

 

 

…”όπερ μεθερμηνευόμενον εστί ” …

 

1) [Ας είμαστε πιο αυστηροί με τα ‘δικά μας παιδιά’ όταν ‘υπερβάλλουν’, όχι γιατί είναι ‘δίκαιο’, αλλά γιατί έτσι θα έχουμε το άλλοθι για να αφανίσουμε κάθε φωνή αντίστασης ενάντια στα καθημερινά εγκλήματα του δημοκρατικού καθεστώτος. Όσο για το δόγμα της ‘μηδενικής ανοχής’.. .άμα δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει…]

2) [Μόνο τα δημοκρατικά κράτη(όπως και το ελληνικό) έχουν την αξίωση να θέλουν να διαχειρίζονται τόσο αποτελεσματικά προς όφελος τους τις κάθε είδους ‘κρίσεις’. Μας λένε πως όλοι έχουμε μερίδιο ευθύνης για το κλείσιμο επιχειρήσεων και το επερχόμενο κύμα 100.000 απολύσεων στην ελλάδα, την ανυπόφορη ακρίβεια στα είδη πρώτης ανάγκης και την διαρκώς εντεινόμενη εργασιακή μας εκμετάλλευση και όχι μόνο οι καπιταληστές. Ηαλήθεια είναι ότι φταίμε κι εμείς, αλλά μόνο γιατί τους ανεχόμαστε ακόμα… ]

3) [“για να τελειώνουμε με τη διασάλευση της κοινωνικής ειρήνης, με τις πορείες, τις συγκρούσεις, τις καταλήψεις, κάνουμε αυτή την απεγνωσμένη προσπάθεια για να επιστρέψει η ομαλότητα των εκ-παιδευτικών κλουβιών, της εργασιακής εκμετάλλευσης, της οικονομικής αφαίμαξης των ανθρώπων, της καταναλωτικής αποχαύνωσης, της τηλεοπτικής αποβλάκωσης και της κοινωνικής απάθειας, έχουμε προνομιακή θέση σ’αυτήν την πραγματικότητα και μας αρκεί, είμαστε αυτοί που θα δια-μορφώσουμε λειτουργικούς υπηκόους, παραγωγικές άνθρωπο μηχανές για το κράτος και το κεφάλαιο.” ]

…Κούνια που σας κούναγε…

Το μέλλον είναι το μοναδικό είδος ιδιοκτησίας, που τα αφεντικό παραχωρούν ελευθερία στους σκλάβους

Albert Camus

Μέσα σε ένα πλήθος κοινωνικών, πολιτικών και οικονομικών ζητημάτων, από την κλιμακούμενη επίθεση των αφεντικών στις εργασιακές σχέσεις (ευελιξία απασχόλησης, νέο καθεστώς υπερωριών, ελαστικό ωράριο, διευκόλυνση των απολύσεων κτλ.), το σφετερισμό εκτάσεων γης από την κρατική εκκλησία, μέχρι την καλπάζουσα ακρίβεια και ανεργία, αλλά και την κάλυψη του ελλείμματος της πρόσφατης διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης από τους εργαζόμενους, η ανάγκη διατήρησης αυτού του συστήματος γίνεται επιτακτική πάνω στα ερείπια της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Από τη μία μεριά η προσπάθεια εκσυγχρονισμού και αναδιάρθρωσης του ελληνικού κράτους και από την άλλη η καταλήστευση των κρατικών και κοινοτικών πόρων από τις συμμορίες της διεφθαρμένης διαπλοκής, δείχνουν τα αποτελέσματα τους.

 

Μπροστά στην αναμενόμενη κρίση και έκρηξη της κοινωνικής οργής και αγανάκτησης, μπροστά στον εφιάλτη της επαναοικιοποίησης αντικαθεστωτικών προταγμάτων και πρακτικών από τους ανθρώπους, δημοσιογράφοι και πολιτικοί, κόμματα και συνδικάτα προσπαθούν απεγνωσμένα να υψώνουν κάθε στιγμή τον τοίχο των δημαγωγικών ελπίδων τους που χωρίζουν την εξουσιαστική επιβολή από την κοινωνική απελευθέρωση. Με κάμερες παρακολούθησης – από τους δρόμους μέχρι τα κινητά τηλέφωνα -, την τηλεοπτική αποχαύνωση αλλά και τον καταναλωτισμό, την καλλιέργεια της ξενοφοβίας αλλά και της αστυνομοκρατίας, της μαζικής αποπροσωποποίησης αλλά και της αυξανόμενης μοναξιάς… η αδρανοποίηση κάθε αντανακλαστικής ή οργανωμένης κοινωνικής αντίστασης στις σύγχρονες συνθήκες σκλαβιάς είναι προφανής. Και αν αυτή δεν είναι από μόνη της αρκετή, επικρέμαται πάντα σαν δαμόκλειος σπάθη η απειλή της κατασταλτικής βίας, των δικαστηρίων και των αποφάσεων “πολιτικής επιστράτευσης”.

 

Αν μέσα από αυτές τις συνθήκες φωτίζεται η διάσταση του ελέγχου και της παρεμβατικότητας της εξουσίας σε όλο το φάσμα της ανθρώπινης ζωής, γίνεται επίσης ολοφάνερο πως αυτή η ολοένα και πιο ασφυκτική πραγματικότητα δε βελτιώνεται ούτε με την επίκληση των ίδιων μηχανισμών και θεσμών που τη συνθέτουν, ούτε με την προσφυγή σε οροθετημένες περιοχές “ελευθερίας”. Μπορεί μόνο να ανατραπεί με τη συλλογική, αυτοοργανωμένη και άμεση αντιπαράθεση με το Κράτος που είναι ο κυρίαρχος φορέας επιβολής και διαφύλαξης της εκμετάλλευσης.

 

ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΟΝΟΣ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΗΣ

ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΓΚΑΡΑΖ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ

ΕΧΕΤΕ ΠΑΡΚΑΡΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

(σύνθημα που ακούστηκε στην πορεία)

 

Στις 26 Γενάρη ένα ακόμη παρκάκι στο κέντρο της Αθήνας άρχισε να παίρνει τη φθαρμένη όψη της πόλης και το αμφισβητούμενο πρόσωπο του Δημάρχου της. Το παρκάκι στη συμβολή των οδών Πατησίων και Κύπρου έγινε στόχος του δήμου και των ιδιωτικών συμφερόντων, που με την κρατική προστασία περιβεβλημένοι κατάφεραν να το ξεριζώσουν και να το ισοπεδώσουν. Οι αντιδράσεις και η οργή των κατοίκων ήταν άμεση και έκδηλη τόσο απέναντι στις δυνάμεις καταστολής όσο και στα ίδια τα αστυνομικά τμήματα της Κυψέλης και του Αγ. Παντελεήμονα. Το παρκάκι ανακαταλήφθηκε ενώ έγινε παράλληλα και μια συμβολική δεντροφύτευση.

 

Ωστόσο, η αντίδραση και η οργή δεν σταμάτησε. Την επόμενη μέρα ακολούθησε πορεία στο Δημαρχείο Αθηνών καθώς και παρατεταμένη παρουσία στο χώρο του μικρού πάρκου με ταυτόχρονη διεξαγωγή συνελεύσεων για τη συνέχιση του αγώνα. Και η απάντηση του κράτους επίσης δεν σταμάτησε. Τα χαράματα της 28 Γενάρη, συνεργεία του δήμου με τη συνοδεία τώρα εξήντα περίπου «επιλέκτων» παρακρατικών, επέστρεψαν στο παρκάκι για να συνεχίσουν το έργο της «ανάπλασης» που δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν τις προηγούμενες ημέρες. Οι ελάχιστοι κάτοικοι που περιφρουρούσαν το μισοσοπεδωμένο παρκάκι βρέθηκαν αντιμέτωποι με την οργανωμένη, θρασύτατη και προκλητική επίθεση του παρακράτους. Και λέμε παρακράτους διότι ο «στρατός» που το απάρτιζε αποτελούνταν από χρυσαυγίτες, μέλη του ΛΑΟΣ αλλά και ασφαλίτες του αστυνομικού τμήματος του Αγ. Παντελεήμονα. Όσοι δεν γεννήθηκαν με χαμηλή ικανότητα όρασης δεν θα μπορούσαν παρά να διακρίνουν ως καθοδηγητές της παρακρατικής αυτής επίθεσης τον πρόεδρο του 6ου διαμερισματικού συμβουλίου της Κυψέλης και εκπρόσωπο της παράταξης της ΝΔ Κώστα Λαγό αλλά και τον αντιδήμαρχο Καταστημάτων και Ασφαλείας της Πόλης Ανδρέα Παπαδάκη.

 

Οι δικαιολογίες που προβάλλει ο Δήμος Αθηναίων αν δεν προκαλούν θυμηδία τουλάχιστον υποβαθμίζουν τη νοημοσύνη της κοινωνίας. Ο δήμαρχος Αθηνών έκανε λόγω για κοπή «τριών-τεσσάρων δέντρων και μεταφύτευση των υπολοίπων σε χώρο πρασίνου του δήμου για να επαναφυτευθούν». Το εύλογο ωστόσο ερώτημα που γεννιέται είναι, για ποιό λόγο χρειάστηκαν δέκα εκσκαφείς, είκοσι φορτηγά και η συνοδεία του κράτους και του παρακράτους αν όλη η ιστορία είναι μόνο για τρία-τέσσερα δέντρα;

 

Απ’ την άδεια οικοδομής που πήραν οι κάτοικοι απ’ την πολεοδομία διαπιστώθηκαν θέματα εγκληματικής αμέλειας και πολύ σοβαρών παρανομιών. Η εγκληματική αμέλεια ήταν εμφανής για το λόγο ότι με μια σοβαρή μελέτη θα μπορούσαν να δημιουργηθούν χώροι στάθμευσης στην πυκνοκατοικημένη αυτή περιοχή χωρίς να χαθεί ούτε μία θέση αλλά και προ πάντων χωρίς να κοπεί ούτε ένα δέντρο. Αυτό το οποίο ισχυρίστηκε ο Δήμος Αθηναίων ότι θα μεταφυτευθούν στο σχεδιασμένο γκαράζ δέντρα είναι πέρα για πέρα αναληθές, δεδομένου ότι απ’ την τομή της οικοδομικής άδειας γίνεται φανερό ότι το πάχος της πλάκας δεν μπορεί να φέρει επάνω του ούτε γρασίδι! Απευθυνόμενοι την πρώτη φορά στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια ΕΠΑΕ (Επιτροπή Πολεοδομικού και Αρχιτεκτονικού Ελέγχου) ζήτησαν άδεια κοπής 44 δέντρων ενώ στη συνέχεια ζήτησαν άδεια κοπής μόνο 12 δέντρων. Η πραγματικότητα βεβαίως είναι ότι τα δέντρα που κόπηκαν ήταν πάνω από 52! Επομένως, προχώρησαν με στοιχεία τα οποία είναι πλαστά για την έκδοση της οικοδομικής άδειας. Αλλά η νομική ασυδοσία είναι το λιγότερο που μας ενδιαφέρει.

 

Πολιτικοί απ’ τα κόμματα της αντιπολίτευσης (όπως ο Κ. Σκανδαλίδης) και κυρίως του ΚΚΕ σε συνεργασία με την παραπληροφόρηση των ΜΜΕ πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε το κράτος από μόνο του χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους (έστω κι αν επέλεγε να δράσει μεταμεσονύχτιες ώρες). Θέλοντας οι μεν ξεδιάντροπα να οικειοποιηθούν τον αγώνα των κατοίκων με σκοπό να ωφεληθούν κομματικά και οι δε να αποκόψουν τον αγώνα από κάθε ανένταχτο άνθρωπο απ’ τις κομματικές και θεσμικές διαδικασίες, αφήνοντάς τον βορά στο κράτος και την ασφάλεια, κατάφεραν να βάλουν τους κατοίκους σε δρόμους της συνδιαλλαγής και εν τέλει της υποταγής.

 

Η παρουσία ωστόσο των αναρχικών αλλά και των άλλων αλληλέγγυων ανθρώπων στο δίκαιο αυτό αγώνα των κατοίκων δεν ήταν ούτε αναπάντεχη ούτε απρόσμενη. Οι δε επικίνδυνες για την κοινωνική υγεία προθέσεις του κράτους και των αφεντικών ανέδειξαν για μια ακόμη φορά ότι στο βωμό του κέρδους και του ιδεολογήματος της «ανάπτυξης» ισοπεδώνεται και καταστρέφεται κάθε σπιθαμή ελεύθερης γης αλλά και κάθε αξιοπρεπής ανθρώπινος βίος.

ΝΑ ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΜΕ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ “ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ”

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

 

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟ

ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΤΕΚΙ ΠΑΝΤΕΙΟΥ