Category: ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΕΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝΤ/ΚΟ ΣΤΕΚΙ ΠΑΝΤΕΙΟΥ

ΔΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΓΚΑΡΑΖ ΣΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΜΑΣ

ΕΧΕΤΕ ΠΑΡΚΑΡΕΙ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ

(σύνθημα που ακούστηκε στην πορεία)

Στις 26 Γενάρη ένα ακόμη παρκάκι στο κέντρο της Αθήνας άρχισε να παίρνει τη φθαρμένη όψη της πόλης και το αμφισβητούμενο πρόσωπο του Δημάρχου της. Το παρκάκι στη συμβολή των οδών Πατησίων και Κύπρου έγινε στόχος του δήμου και των ιδιωτικών συμφερόντων, που με την κρατική προστασία περιβεβλημένοι κατάφεραν να το ξεριζώσουν και να το ισοπεδώσουν. Οι αντιδράσεις και η οργή των κατοίκων ήταν άμεση και έκδηλη τόσο απέναντι στις δυνάμεις καταστολής όσο και στα ίδια τα αστυνομικά τμήματα της Κυψέλης και του Αγ. Παντελεήμονα. Το παρκάκι ανακαταλήφθηκε ενώ έγινε παράλληλα και μια συμβολική δεντροφύτευση.

Ωστόσο, η αντίδραση και η οργή δεν σταμάτησε. Την επόμενη μέρα ακολούθησε πορεία στο Δημαρχείο Αθηνών καθώς και παρατεταμένη παρουσία στο χώρο του μικρού πάρκου με ταυτόχρονη διεξαγωγή συνελεύσεων για τη συνέχιση του αγώνα. Και η απάντηση του κράτους επίσης δεν σταμάτησε. Τα χαράματα της 28 Γενάρη, συνεργεία του δήμου με τη συνοδεία τώρα εξήντα περίπου «επιλέκτων» παρακρατικών, επέστρεψαν στο παρκάκι για να συνεχίσουν το έργο της «ανάπλασης» που δεν κατάφεραν να ολοκληρώσουν τις προηγούμενες ημέρες. Οι ελάχιστοι κάτοικοι που περιφρουρούσαν το μισοσοπεδωμένο παρκάκι βρέθηκαν αντιμέτωποι με την οργανωμένη, θρασύτατη και προκλητική επίθεση του παρακράτους. Και λέμε παρακράτους διότι ο «στρατός» που το απάρτιζε αποτελούνταν από χρυσαυγίτες, μέλη του ΛΑΟΣ αλλά και ασφαλίτες του αστυνομικού τμήματος του Αγ. Παντελεήμονα. Όσοι δεν γεννήθηκαν με χαμηλή ικανότητα όρασης δεν θα μπορούσαν παρά να διακρίνουν ως καθοδηγητές της παρακρατικής αυτής επίθεσης τον πρόεδρο του 6ου διαμερισματικού συμβουλίου της Κυψέλης και εκπρόσωπο της παράταξης της ΝΔ Κώστα Λαγό αλλά και τον αντιδήμαρχο Καταστημάτων και Ασφαλείας της Πόλης Ανδρέα Παπαδάκη.

Οι δικαιολογίες που προβάλλει ο Δήμος Αθηναίων αν δεν προκαλούν θυμηδία τουλάχιστον υποβαθμίζουν τη νοημοσύνη της κοινωνίας. Ο δήμαρχος Αθηνών έκανε λόγω για κοπή «τριών-τεσσάρων δέντρων και μεταφύτευση των υπολοίπων σε χώρο πρασίνου του δήμου για να επαναφυτευθούν». Το εύλογο ωστόσο ερώτημα που γεννιέται είναι, για ποιό λόγο χρειάστηκαν δέκα εκσκαφείς, είκοσι φορτηγά και η συνοδεία του κράτους και του παρακράτους αν όλη η ιστορία είναι μόνο για τρία-τέσσερα δέντρα;

Απ’ την άδεια οικοδομής που πήραν οι κάτοικοι απ’ την πολεοδομία διαπιστώθηκαν θέματα εγκληματικής αμέλειας και πολύ σοβαρών παρανομιών. Η εγκληματική αμέλεια ήταν εμφανής για το λόγο ότι με μια σοβαρή μελέτη θα μπορούσαν να δημιουργηθούν χώροι στάθμευσης στην πυκνοκατοικημένη αυτή περιοχή χωρίς να χαθεί ούτε μία θέση αλλά και προ πάντων χωρίς να κοπεί ούτε ένα δέντρο. Αυτό το οποίο ισχυρίστηκε ο Δήμος Αθηναίων ότι θα μεταφυτευθούν στο σχεδιασμένο γκαράζ δέντρα είναι πέρα για πέρα αναληθές, δεδομένου ότι απ’ την τομή της οικοδομικής άδειας γίνεται φανερό ότι το πάχος της πλάκας δεν μπορεί να φέρει επάνω του ούτε γρασίδι! Απευθυνόμενοι την πρώτη φορά στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια ΕΠΑΕ (Επιτροπή Πολεοδομικού και Αρχιτεκτονικού Ελέγχου) ζήτησαν άδεια κοπής 44 δέντρων ενώ στη συνέχεια ζήτησαν άδεια κοπής μόνο 12 δέντρων. Η πραγματικότητα βεβαίως είναι ότι τα δέντρα που κόπηκαν ήταν πάνω από 52! Επομένως, προχώρησαν με στοιχεία τα οποία είναι πλαστά για την έκδοση της οικοδομικής άδειας. Αλλά η νομική ασυδοσία είναι το λιγότερο που μας ενδιαφέρει.

Πολιτικοί απ’ τα κόμματα της αντιπολίτευσης (όπως ο Κ. Σκανδαλίδης) και κυρίως του ΚΚΕ σε συνεργασία με την παραπληροφόρηση των ΜΜΕ πέτυχαν κάτι που ομολογουμένως δύσκολα θα κατόρθωνε το κράτος από μόνο του χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους (έστω κι αν επέλεγε να δράσει μεταμεσονύχτιες ώρες). Θέλοντας οι μεν ξεδιάντροπα να οικειοποιηθούν τον αγώνα των κατοίκων με σκοπό να ωφεληθούν κομματικά και οι δε να αποκόψουν τον αγώνα από κάθε ανένταχτο άνθρωπο απ’ τις κομματικές και θεσμικές διαδικασίες, αφήνοντάς τον βορά στο κράτος και την ασφάλεια, κατάφεραν να βάλουν τους κατοίκους σε δρόμους της συνδιαλλαγής και εν τέλει της υποταγής.

Η παρουσία ωστόσο των αναρχικών αλλά και των άλλων αλληλέγγυων ανθρώπων στο δίκαιο αυτό αγώνα των κατοίκων δεν ήταν ούτε αναπάντεχη ούτε απρόσμενη. Οι δε επικίνδυνες για την κοινωνική υγεία προθέσεις του κράτους και των αφεντικών ανέδειξαν για μια ακόμη φορά ότι στο βωμό του κέρδους και του ιδεολογήματος της «ανάπτυξης» ισοπεδώνεται και καταστρέφεται κάθε σπιθαμή ελεύθερης γης αλλά και κάθε αξιοπρεπής ανθρώπινος βίος.

ΝΑ ΣΑΜΠΟΤΑΡΟΥΜΕ ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ “ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ”

ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΑΠΟ ΤΟ

ΑΝΤΙΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΟ ΣΤΕΚΙ ΠΑΝΤΕΙΟΥ

«Χαράζεται με πυρωμένο σίδερο στην μνήμη, μόνο ό,τι προκαλεί πόνο… Πόσα εγκλήματα έχουν γίνει στο όνομα των καλών πραγμάτων»;

Η διατήρηση της τάξης δεν είναι παρά η αντιστροφή της τιμωρίας. Η τάξη επιβάλλει τον τρόπο μέσω της ενδεχόμενης πρόκλησης πόνου και έτσι αναπαράγεται. Η τιμωρία υπενθυμίζει στα άτομα ότι δεν πρέπει να θυμούνται, να παραμένουν στην λήθη και να χαμηλώνουν το βλέμμα στις επιταγές των κυρίαρχων. Η φρόνιμη ζωή, η ασφάλεια, η ησυχία, η καρτερικότητα, δεν είναι παρά το χαμήλωμα του βλέμματος όταν οι κυρίαρχοι προστάζουν αυτομαστίγωση. Αυτός ο φόβος παρ’ ότι εσωτερικεύεται δεν μπορεί να συγκρατηθεί, χρειάζεται έναν «αποδιοπομπαίο τράγο» για να εκδηλώσει όλη αυτή τη βία που έχει δεχτεί το άτομο. Ο φόβος του ξένου, του διαφορετικού, αυτός που οδηγεί στην αποξένωση, την απομόνωση, την περιθωριοποίηση των λίγων από τους πολλούς είναι αυτός που θα νομιμοποιήσει τους φύλακες της Αλήθειας να κάνουν τα πάντα στο όνομα της τάξης. Οι «τράγοι» θα είναι πάντα η επιφάνεια, ο τελευταίος κρίκος της αλυσίδας, αυτοί που δεν μπορούν να αντισταθούν στα δόντια των προσκηνυμένων. Η τιμωρία όποια μορφή και να πάρει παραμένει η ίδια. Όταν οι λυσσασμένοι πατριώτες ξεσπούν τη λύσσα τους στους μετανάστες δεν είναι παρά η επικύρωση του συμβολαίου υποτέλειας που έχουν δεχτεί. Όμοια, οι κλειδοκράτορες της πλατείας Εξαρχείων και κάθε δημόσιου (;) χώρου σαν άλλοι φρουροί της Αλήθειας έρχονται να αποκαταστήσουν την τάξη. Συστρατευμένοι με τους μαγαζάτορες, και οποιονδήποτε άλλον, αναλαμβάνουν με δικιά τους πρωτοβουλία να παίζουν το ρόλο του μπάτσου για το καλό της πλατείας, της γειτονιάς και (ας μη ξεχνάμε) των συμφερόντων της περιοχής.

Γι’ αυτό που τόσο καιρό «αγωνίζονται τα pit-bull της δημοκρατίας, οι επαναστάτες χρειάστηκαν μόνο 3 ώρες (άλλωστε το είπε και στις ειδήσεις…). Αλλά μάλλον εμείς κάτι δεν είδαμε, κάτι δεν καταλάβαμε. Ανοίξανε, λέει, οι ουρανοί και έβρεχε πρεζέμπορους και πρεζάκια. Και πήρανε τη σκούπα τους οι επαναστάτες και μικροαστοί χέρι-χέρι και άρχισαν να κάνουν εκκαθάριση της περιοχής. Όποιος/α δεν μπορεί να αντιληφθεί ότι τα πρεζάκια είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης σε ένα σύστημα επιβολών και τιμωρίας και ξεκινά μία «αναρχική» επιχείρηση «Αρετή» δεν κάνει τίποτε άλλο παρά να αντανακλά τον κυρίαρχο τρόπο σκέψης και δράσης που όποιος αποκλίνει από αυτόν τιμωρείται.

Η αντίληψη των πραγμάτων δεν αλλάζει: εμείς θα χτυπήσουμε το σύμπτωμα και άσε την αρρώστια να θερίζει μακριά από εμάς και ας είναι 200  μέτρα παρακάτω. (Αλήθεια, που προτείνουν οι «σύντροφοι» να τους πάμε;). άραγε αυτό είναι το πρόβλημα; Αρκεί το όνομα της ιστορικής πλατείας να μείνει άσπιλο;

Το επαναστατικό καθήκον εξετελέσθη, οι μαγαζάτορες θα συνεχίσουν τις χρυσές δουλειές τους στην καθαρή πλατεία και οι τριγύρω μικροαστοί στα καφενεία θα μπορούν αν διαπιστώνουν με χαρά ότι οι «γνωστοί-άγνωστοι» είναι «καλά παιδιά» και οι τελευταίοι θα προσέχουν για τον ήσυχο ύπνο των πρώτων. Πράγμα που αναμφισβήτητα τα pit bull της δημοκρατίας δεν καταφέρνουν πολύ καλά. Εμπρός λοιπόν για μία καθαρή πλατεία και έναν βούρκο ψευδαισθήσεων ο οποίος μετατρέπεται σε ιδεολογία.

Καθαρές πλατείες υπάρχουν μόνο σε βρώμικα μυαλά

Πρωτοβουλία από το αντιεξουσιαστικό στέκι παντείου