( ανυποψίαστος απ’ το Big Brother 1)
Εδώ και καιρό ο καπιταλισμός αναδιαρθρώνεται και θωρακίζεται στο εσωτερικό του. Το μυθιστόρημα του Όργουελ «1984» δεν απέχει, πλέον, και πολύ από την πραγματικότητα. Σε κάθε σου βλέμμα στους κεντρικούς δρόμους της πόλης, θα δεις και ένα «μάτι», όχι να σου… χαμογελάει, αλλά να σε παρακολουθεί, να σε καταγράφει, να σε απειλεί… Αφορμή για να γίνουν τα πρώτα βήματα προς αυτή την εποπτική κοινωνία ήταν οι ολυμπιακοί αγώνες. Χιλιάδες κάμερες τοποθετήθηκαν στους δρόμους του λεκανοπεδίου της Αττικής και στα στάδια. Επιπλέον, είχαμε και τον ηλεκτρονικό χαφιέ (ονομαζόταν Ζέπελιν) να πετάει πάνω από τα κεφάλια μας και να παρακολουθεί «ύποπτες» κινήσεις. Μετά το τέλος των αγώνων, οι κάμερες που βρίσκονταν στα στάδια τοποθετήθηκαν στους δρόμους, ενώ την ίδια στιγμή το κράτος διαβεβαίωνε ότι δεν θα τεθούν σε λειτουργία, εφόσον δεν υπήρχε έγκριση της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων. Και όμως… Νοέμβριος μήνας, 60 σχεδόν μέρες μετά το καλοκαιρινό πανηγύρι των αφεντικών, και οι κάμερες είναι εκεί. Σου θυμίζουν ότι δεν είσαι μόνος, κάποιος σε παρακολουθεί, φαντάζουν απειλητικές, πιο πολλές… Καταγράφουν πορείες, διαδηλώσεις, ανθρώπινες δραστηριότητες, κι ας λένε οι «προειδοποιητικές» πινακίδες «κάμερες διαχείρισης της κυκλοφορίας»…
Η ίδια η πόλη μετατρέπεται σε μία φυλακή που τα «τείχη» της κρύβονται πάνω σε κολόνες. Σημασία δεν έχει το κατά πόσο λειτουργεί μία κάμερα, αλλά η εσωτερίκευση της αίσθησης ότι ένα «μάτι», απρόσιτο στον απλό άνθρωπο, τον παρακολουθεί συνεχώς.
Το σύστημα Πανοπτικόν* στη μοντέρνα εκδοχή του. Ένα σύστημα που θέλει να διασφαλίσει τη ροή των εμπορευμάτων, όπου εμπόρευμα δεν είναι μόνο το «πράγμα» αλλά και ο ίδιος ο άνθρωπος…
Οι κεντρικοί δρόμοι δεν είναι το μόνο πεδίο «δράσης» των καμερών. Στο μετρό, τον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο, στα λεωφορεία, στα πανεπιστήμια μπορείς εύκολα να ανακαλύψεις ηλεκτρονικούς… χαφιέδες. Συγκεκριμένα, στο Πάντειο βρίσκονται περιμετρικά τρεις κάμερες, μία στον πεζόδρομο και δύο στην Συγγρού, απ’ όπου έχουν οπτική επαφή με το πανεπιστήμιο. Δεν έχουμε αυταπάτες. Το κράτος επιθυμεί να έχει υπό έλεγχο κάθε κοινωνικό χώρο.
Ο φόβος πάντα υπήρξε το καλύτερο μέσο υποταγής. Δε χρειαζόταν πάντα βία για να επικυρωθούν οι εκάστοτε επιταγές των κυριάρχων. Όποιος σπέρνει φόβους, όμως, θερίζει ανέμους. Και στο χέρι μας είναι να γίνουμε ο άνεμος που θα σαρώσει και αυτούς τους κρατικούς μηχανισμούς τιθάσευσης και ελέγχου της κοινωνίας, των ανθρώπων…
* ένα σύστημα φυλακών του 18ου αιώνα, όπου υπήρχε στο κέντρο ένα υπερυψωμένο φυλάκιο και περιμετρικά τα κελιά, προς τα οποία ο φύλακας είχε τη δυνατότητα οπτικής επαφής, ενώ ο φυλακισμένος δεν είχε την δυνατότητα να γνωρίζει αν τον παρακολουθεί ο φύλακας.
Η ΖΩΗ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΕΑΜΑ
ΣΠΑΣΤΕ ΤΙΣ ΚΑΜΕΡΕΣ!
Αναρχικοί/ες από Πάντειο